Πατσολολάγνων Αποκάλυψις: Νέστορος Απόκρυφα.

Από αριστέρα προς δεξιά: Van Hersing, Ανέστης Ρωσσίδης,
Πέτρος Διαμαντόπουλος σε ταβερνείο στο Μπανγκλαντές.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Είμαστε υπερήφανοι να σας αποκαλύψουμε με τον Πέτρο ότι στην επιφάνεια ήρθαν τα απόκρυφα χειρόγραφα του συντρόφου Νέστορος, σκέψεις πατσολολαγνικές τις οποίες σύντομα θα μοιραστούμε μαζί σας στη σελίδα μας.

Ας συζητήσουμε, όμως, αναλυτικά τις λεπτομέρειες της τελευταίας μας περιπέτειας που μας οδήγησε σε αυτή την ανυπέρβλητη ανακάλυψη. Στις 13/03 προσγειωθήκαμε στο Μπανγκλαντές μαζί με τον Ολλανδό συναγωνιστή Van Hersing, το δικηγόρο του συντρόφου Νέστορος. Στο άνοιγμα της διαθήκης του Νέστορα υπήρχε μία υποσημείωση, όπου ο μακαρίτης μας παρακαλούσε ν α ανοίξουμε μία συγκεκριμένη τραπεζική θυρίδα στη γείτονα Ελβετία. Μεταβήκαμε τότε με τρένο στη Ζυρίχη, όπου μαζί με το Van Hersing, μας παρέδωσαν ένα πάπυρο φτιαγμένο στο χέρι από εντόσθιο πρόβιο, όπου ο Νέστωρ είχε γράψει σε μίαν απροσδιόριστη ασιατική γραφή τα παρακάτω λόγια:

«Πέτρο, Ανέστη σας αγαπώ ως το αίμα μου. Σας εμπιστεύομαι τις σκέψεις μου, που βρίσκεστε μέσα τους και βρίσκονται μέσα σας. Αναζητείστε στη γη της Βεγγάλης τον έκπτωτο Δράκοντα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Μόνο αυτός διαθέτει το κλειδί της γνώσης.»

Αφότου συμβουλευτήκαμε μεταφραστικά γραφεία διαπιστώσαμε ότι το μήνυμα ήταν γραμμένο στα Βεγγαλικά, της γλώσσας του Μπανγκλαντές. Για μέρες σπάσαμε το κεφάλι μας, ερευνώντας το περιεχόμενο του μηνύματος και συνδυάζοντας το με πρότερες αναφορές και νύξεις του μακαρίτη σε τυχόν συναναστροφές του με ασιάτες. Γνωρίζαμε καλά ότι ο Νέστωρ λάτρευε τον Ιαπωνικό πολιτισμό, οπότε ήταν ξεκάθαρο σε μας ότι ο έκπτωτος Δράκων ήταν Ιαπωνικής καταγωγής.

Αναπολώντας το παρελθόν, θυμηθήκαμε ένα βράδυ που μας είχε πάρει τηλέφωνο ο Νέστορας σουρωμένος σε ένα από τα ταξίδια του στην Ιαπωνία και για κάνα δεκάλεπτο μονολογούσε για ένα καυγά που είχε με κάτι μέλη της Γιακούζα. Εντέλει, κατέληξε στο πως συμφιλιώθηκαν, σούρωσαν και μαστουρωμένοι και καυλωμένοι γάμησαν παρτούζα γιαπωνέζικα πατόλια. Είχε παραλείψει να αναφέρει, ωστόσο, ότι ο καυγάς ξεκίνησε γιατί είχε δώσει χρήματα σε έναν κατακυνηγημένο ιάπωνα για να φύγει από τη χώρα. Είχε κατ’ ουσίαν φυγαδεύσει το γιο ενός υψηλόβαθμου στελέχους.

Τότε, φυσικά κανείς δεν είχε δώσει βάση. Καθώς αποδείχτηκε, όμως, ο Νέστωρ είχε διδάξει στον Ιάπωνα φίλο του τρείς ελληνικές λέξεις, κάνοντας τον να πιστέψει πως είναι οι πρώτες λέξεις που θα χρειαστεί στην Ελλάδα. «Μέσα στο στρώμα». Ο φίλος του, όμως, ο Oho Yamato Tarasihiko Kuniosi Hito no Mikoto, συνονόματος με τον 4^ο αυτοκράτορα της χώρας του, δεν έφτασε ποτέ στην πατρίδα μας. Εγκαταστάθηκε στο Μπανγκλαντές, όπου επέλεξε την ήρεμη ζωή ενός ψαρά.

Όταν φτάσαμε στο Μπανγκλαντές, δε γνωρίζαμε πόσο καιρό μπορεί να μας έπαιρνε να βρούμε έστω και το παραμικρό στοιχείο για την τοποθεσία του «έκπτωτου Δράκου». Είχαμε ένα σεβαστό χρηματικό απόθεμα που θα μας επέτρεπε τη διαμονή ενός μήνα και μοναδική συντροφιά τις ελπίδες μας. Η τύχη, όμως, ήταν με το μέρος μας.

Την 10^η μέρη της διαμονής μας στη χώρα και ενώ περπατούσαμε με τον μίζερο Van Hersing στα στενοσόκακα της Ντάκα, εντυπωσιασμένοι απ’ τη ζωντάνια των εμπόρων που τραγουδούσαν την πραμάτεια τους, είδαμε τον Oho. Κυκλοφορούσε με αμάνικη φανέλα που μας επέτρεπε να δούμε το τατουάζ που εκτεινόταν χαμηλά από την πλάτη του ως και ψηλά ως τους ώμους. Έναν Δράκο αιμόφυρτο.

Διστακτικά τον πλησιάσαμε και του είπε ο Πέτρος αυθόρμητα «Νέστωρ». Ο Oho μας αγκάλιασε, μας φίλησε, με μία οικειότητα που δεν αρμόζει στους λαούς της άπω ανατολής. Είπε “Nestor, follow me” και δάκρυσε.

Μας οδήγησε τότε σε ένα σπήλαιο, δίπλα στη λιμνοθάλασσα όπου είχε χτίσει ο ίδιος με λάσπες και σανίδια το καλύβι του. Στο σπήλαιο εκείνο ξεντύθηκε και μας αποκάλυψε το τατουάζ που στόλιζε τους ραχιαίους του. «Mes to stromaa”. Με λατινικούς χαρακτήρες σε γοτθική γραφή και χωρίς να γνωρίζει ο ίδιος τη σημασία των λέξεων, μετέφερε τα λόγια αυτά στον Ασιάτη τατουατζή που απαθανάτισε τις τελευταίες λέξεις που άκουσε από το σωτήρα του. Έκτοτε, όπως, μάθαμε έστειλε απλώς ένα γράμμα στο Νέστορα όπου τον ενημέρωνε για τον τόπο διαμονής του καθώς και για το τατουάζ αυτό, στο οποίο γράμμα ο μακαρίτης δεν απήντησε ποτέ.

Παρά την αντιαισθητική ορθογραφία, το μήνυμα είχε ληφθεί. Με την επιστροφή μας στην Ελλάδα επισκεφθήκαμε το πατρικό του Νέστορος, κι ο Πέτρος με ένα μικρό ασιάτικο μαχαίρι έσφαξε το στρώμα του κρεβατιού του θανόντος. Το ταξίδι μπορεί να ήταν μακρινό για κάτι που εντέλει είχαμε τόσο δίπλα μας, αλλά σίγουρο δεν ήταν μάταιο.

Το στρώμα του Νέστορα πέρα από τις μνήμες του απ’ τα πρώτα πατσόλια που γάμησε ο σύντροφος, περιείχε επίσης τις σκέψεις και τις ανησυχίες του. Στο φως ήλθε ένα δεκάτομο που ο σύντροφος συνέγραφε απ’ την παιδική του ηλικία για τις χοντρές συμμαθήτριες του στο δημοτικό μέχρι και τις ημέρες προτού μας αφήσει οριστικά.

Τα λόγια του μας συντροφεύουν, αποτελούν ένα κειμήλιο του Ανδρισμού για την ανθρωπότητα, την Βίβλο του Ανδρισμού.

Ο Νέστωρ ζει.

Καλούς μας αγώνες,

Ανέστης Ρωσσίδης.