Οι Πατσολολάγνοι: Μια Διαδικασία Ορισμών και Άλλων Tινών

 Αυτοί είστε. Μαϊμούδες.

Οι Ορισμοί

Οι Πατσολολάγνοι είναι κοινωνικοί λειτουργοί. Ο ρόλος τους είναι παραπληρωματικός και έχει σκοπό την οργάνωση και την διοίκηση της Ανδρικής Επανάστασης που ήδη ξεκίνησε.

Οι Πατσολολάγνοι δεν είναι πρόσωπα αλλά κατάσταση που εξελίσσεται μέσα σε αλληλοεμπλεκόμενα παλίμψηστα. Η σοφία των Πατσολολάγνων είναι η σοφία των αιώνων.

Οι Πατσολολάγνοι φιλοσοφούνε λόγω πληρότητας και όχι λόγω στέρησης. Κινούνται επαγωγικά, χρησιμοποιώντας την Σωκρατική μέθοδο του κατεβάσματος της μήτρας και οδηγούνται στο επέκεινα.

Οι Πατσολολαγνοι ουδέποτε διεκδίκησαν δάφνες. Δεν έχουνε πρότυπα, η σκέψη τους είναι αρχετυπική. Δεν αντιγράφουν και δεν αντιγράφονται. 

-Πέτρος Διαμαντόπουλος, Ανέστης Ρωσσίδης, Νέστωρ Κεφαλάς.

Άλλα Τινά

Ουδέποτε εκτίμησα τους Πολυτεχνίτες. Είχα πάει πρωτοετής στο μάθημα του Αστέρη, που έκανε σχέδιο στους Ηλεκτρολόγους, όπου και αντίκρισα τα ζώα: Κανίβαλοι να ζητοκραυγάζουνε, αγάμητοι στον αιώνα τον άπαντα, σπυριάρηδες που καίγονται στα fora. Κάτι παιδάκια που επειδή δεν είχανε παρέες γραφτήκανε στην ΚΝΕ. Ακόμα να διαβάσουνε τον Marx, τον Lenin, γαμώ τον Σταλινισμό τους. Ψευτοαριστεροί ΕΑΚΙΤΕΣ που ακούνε Πασχαλίδη και κλαίνε, πίνουνε καφέ στο Μανιφέστο, τρώνε από τον Κόκκινο Φούρνο, καπνίζουνε στριφτά και το παίζουνε κουλτούρα και καλά. Και είναι τόσο ζώα όσο τα ΠΑΟΚΙΑ στο γήπεδο. Κι εγώ έχω χασικλωθεί αλλά δεν το έκανα ιδεολογία. 

Δεν πουλάω Επανάσταση για να γαμήσω, γαμάω από μόνος μου, και όχι τις άθλιες εναλλακτικές βρωμιαροαριστερές, αλλά τα μουνιά που αυτές θα ήθελαν να είναι. Έχω γαμήσει την μεγάλη αδερφή σας, όταν εσείς αναρωτιόσασταν γιατί είστε οι προβληματικές της οικογένειας. Οι μικρές σας ξαδέρφες μου δίνανε πιπέτα στις τουαλέτες του Vogue, το οποίο ποτέ δεν ήτανε του γούστου μου, για να γαμάω πήγαινα. Καλύτερα από το να πηγαίνω στη Ραστώνη σαν τσαμπατζής. Το "Πότε θα Κάμει Ξαστεριά" στο στόμα μου δεν το βάζω. Ξεφτίλες.

Όταν εσείς υποστηρίζατε από τον καναπέ σας τα δικαιώματα των γυναικών που εγώ τόσο έχω προσβάλλει, ο πατέρας σας με χαιρετούσε ενώ έβγαινε απ' το δωματιάκι της Νάνσυ στη Σαπφούς και αποχαιρέτουσε την κυρά Τασία. Μου έλεγε πως έχει κόρη πολυτεχνίτισσα, πως η γυναίκα του δεν του κάθεται και μετά γυρνούσε σπίτι και σας έλεγε πως δεν έχει λεφτά για χαρτζιλίκι, το γιατί βρείτε το μόνες σας, ως εκεί ο νους σας φτάνει.

Όταν εγώ γαμούσα τις ωραίες του σχολείου στις πενθήμερες, εσείς ήσασταν σπυριάρες, παρθένες και περιμένατε να πάτε πανεπιστήμιο μπας και σας γαμήσει ο εξίσου καμμένος wannabe μεταλλάς που πέρασα πολυτεχνείο και ντύνεται με t-shirts των manowar. Κάποιες απο σας αξιωθήκατε τον πάπαρο του Καθοδηγητή σας. Άλλες διαβάσετε τη φυλλάδα της παράταξης και αποκτήσατε πολιτική συνείδηση, ζώα.

Από τα σπλάχνα σας βγήκε η Διαμαντοπούλου, από τα σπλάχνα σας και η Δαμανάκη. Θέλετε απλώς αλυσίδα στις κλειτορίδες γραπωμένες στα άθλια piercing σας και καυλί στα τρίσβαθα του σπυριάρικου κώλου σας. Εγώ δε σας τον δίνω, έχω φίλους που προτίθενται, αυτοί είναι όπως με φαντάζεστε, την ώρα που γαμάω τον κόσμο σας. Σας φιλώ από μακριά γιατί σε απόσταση λιγότερη ενός μέτρου σας συχαίνομαι.

Εντέλει, γαμάω αυτές που ακόμα ζηλεύετε, αυτές που θα θέλατε να μοιάσετε, που το παίζετε έξυπνες και ντεμέκ κουλτούρα γιατί κανείς ωραίος άντρας δε γύρισε να σας κοιτάξει. Γιατί το μουνί σας κανένα στιβαρό χέρι δεν το έπιασε. Γιατί κανείς δε σας γάμησε κάνοντας σας να τελειώσετε. Γιατί κανείς δε σας έκανε ένα στοματικό της προκοπής μέχρι να χύσετε στα σεντόνια μοναχά με τη γλωσσίτσα του. Γιατί κανείς δε σας έφερε σε πρωκτικό οργασμό, γιατί εντέλει έχετε τόσα σεξουαλικά προβλήματα που ούτε ο φεμινισμός μπορεί να σας τα λύσει, ούτε η αριστερά, μόνον η πούτσα μου, η οποία σας αρνείται.

Ζώα που περάσατε στο Πολυτεχνείο και μείνατε πάλι αμόρφωτα, που δεν έχετε ανοίξει κανένα βιβλίο στη ζωή σας πέραν των κυκλωμάτων, που αξιώνεστε μία θέση εργασίας την οποία εντέλει θα την φάνε οι άντρες συνάδελφοι σας. Δεν έχετε ιδέα ποιος είναι ο Λακάν, ο Μπωντριγιάρ, ο Φουκώ, ο Τσόμσκυ, ο Μπλανσό, ο Βιριλιό. Δεν ξέρετε τι θα πει τέχνη, ο Ντόκτορ Χάνιμπαλ Λέκτερ θα σας έσφαζε μοναχά για να γίνει πιο καλόγουστη η κοινωνία. Το κράξιμο σας αποτελεί αποτέλεσμα άγνοιας, εγώ δε διαβάζω άλλα μπλογκ, δεν καίγομαι στα φόρα. Είτε βαράω μαλακία, είτε γαμάω, στο ενδιάμεσο κατουράω και κάνω όλα όσα ποτέ δε θα αξιωθείτε να ζήσετε. Μια στιγμή της ζωής μου, έχει την αξία όλων των ζωών σας μαζί.

Θεωρώ τις πολυτεχνίτισσες ασεξουάλ, αγάμητες και ανοργασμικές, ότι και αν λέτε δε σας βιάζω. Ούτε κλειτεριδεκτομή καταδέχομαι να σας κάνω, γιατί και που την έχετε έχει μαραζώσει. Δεν σας απαλλάσσω από την μιζέρια σας.

Η μόνη θέση που σας αρμόζει είναι στο μπουρδέλο, μπας και αποκτήσετε τη χαμένη σας σεξουαλικότητα. Παρεμπιπτόντως εγώ δεν γαμάω εκεί, κάνω βόλτες για να βλέπω τους μίζερους πατεράδες και αδερφούς σας, τους στερημένους γκόμενους σας και να γελάω. Ύστερα γυρίζω σπίτι, όπου βαράω μια ανδρική μαλακία, θαυμάζοντας το μεγαλείο της μοναξιάς μου και την επομένη επικοινωνώ με το ξέκωλο ξαδερφάκι σας για να της περάσω έναν ακάποτο στα γρήγορα στις τουαλέτες της νομικής. Όταν γίνονται τα πάρτυ στο πολυτεχνείο, εγώ σας ξεκωλιάζω τις φίλες σας έξω από το θεατράκι της αρχιτεκτονικής αφού πρώτα τους έχω πουλήσει παραμύθια περί τέχνη, όπου άνοιγαν το στόμα τους σαν χάνοι και ύστερα τους μίλησα για τη μοναδικότητά τους (τις συνέκρινα με την Αφροδίτη του Μποτιτσέλι, χαχαχαχαχα). Αποτελούν για μένα ένα σπερματικό δοχείο. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.

Με αποκαλείτε στενόμυαλο και ανόητο, δε μπορείτε να διακρίνετε τη διαφορά μεταξύ κακίας και μισανθρωπισμού. Ο μισάνθρωπος δε μισεί τον εαυτό του, μισεί την ανθρώπινη κατάσταση ακριβώς γιατί εμπεριέχει στα σπλάχνα της βδελύγματα όπως και του λόγου σας. Κυκλοφορώ ανάμεσά σας αηδιασμένος και λυπημένος για τις αδυναμίες της νόησης σας, είστε καταδικασμένες στην πνευματική και σωματική ανοργασμικότητα. Δεχτείτε το, δεν είμαστε όλοι ίσοι και όμοια, είστε η τρίχα από τα αρχίδια μου που ξέχασα να την κόψω, τα στολίζετε μεν, αλλά όχι κολακευτικά. Απλά μέσω της απουσίας αναδεικνύετε το μεγαλείο τους, όταν τα ξυρίζω.

Στέλνουμε αγωνιστικούς χαιρετισμούς και δεχόμαστε στις αγκάλες μας σε όσους Πολυτεχνίτες έχουν υποφέρει από τα πατσόλια της σχολής τους. Όσοι μουνόδουλοι και πατσολογάμηδες δεν μπορούν να ξεκολλήσουν απ' την αηδία που τους προσφέρει η μετριότητα μουνιών στα οποία αναφέρθηκα παραπάνω, έχω να πω ότι όχι μόνο δεν χωράνε στους κόλπους μας, αλλά ότι μαζί με τις ανοργασμικές γκόμενες τους θα τους παλουκώσουμε στη μέση της πλατείας, πάνω σε τεράστιες πλαστικές πούτσες, βγάλμενες από καλούπια του Ron Jeremy.

Στέλνω ακόμη αγωνιστικούς χαιρετισμούς στο σύντροφο, αδελφό και συναγωνιστή ACE, που είχε τα αρχίδια να ρίξει ξύδι στη σφηκοφωλιά. Αναδεικνύει το ανδρικό μεγαλείο, τιμά τον πούτσο του και ο πούτσος του τον τιμά. Τα ένδοξα του αρχίδια κρέμονται σαν καμπάνα και με τον μεταλλικό τους ήχο τον εξυψώνουν στην αιωνιότητα. Ο παράδεισος του ανδρισμού είναι πλέον δικός του.

Καλούς αγώνες,

Πετρος Διαμαντόπουλος.

Η Κουλτούρα των Γυναικών Part 9: Οι Πρώην, γράφει ο Πέτρος Διαμαντόπουλος

Ήτανε πριν από μια 3τία. Συνάντησα στις διακοπές των Χριστουγέννων τον πρώτο μεγάλο μου έρωτα, στο λύκειο, what in America is called "puppy love". Όταν με είχε πρωτοαφήσει είχα τάσεις αυτοκτονίας, κάπου εκεί στις αρχές της τρίτης λυκείου. Όλα τα τραγούδια είχανε γραφτεί για εκείνη, και όλα ξαφνικά αποκτούσανε νόημα. Η καρδιά μου σπαράζονταν, είχα παραισθήσεις, παρόλα ταύτα αρίστευσα στις πανελλήνιες και μαζί με το Άριστα ήρθε κερασάκι η Πωλίνα πίσω. Σε ένα μήνα περίπου την είχα παρατήσει την καριόλα. Όχι από εκδίκηση, αλλά γιατί κατάλαβα πια πως λειτουργεί το γαμημένο της το μυαλό.

Ένα δίμηνο αργότερα με πήρε τηλέφωνο μετά από 3 χρόνια η πρώτη κοπέλα που είχα ποτέ φιλήσει, η Ιωάννα. Έμαθε ότι πέρασα Σαλονίκη και ψαχνότανε πάλι. Είχε γίνει όμως τόσο χοντρή, είχε βάλει πάνω από 20κιλο από τότε που είχαμε χωρίσει, που ούτε τρίχα δεν έδειχνα. Ήμουνα πρωτοετής, είχα μπροστά μου μια νέα ζωή, καινούριους έρωτες να ζήσω. Όλα τα άλλα ανήκαν στο παρελθόν.

Ο μεγάλος μου έρωτας των φοιτητικών χρόνων, αυτός στον οποίο σπαράχτηκα και με σπάραξε, έμελε να λήξει άδοξα (όλοι οι έρωτες άδοξα λήγουν). Επομένως μία ακόμα γυναίκα της ζωής μου έγινε "πρώην". And life goes on..

Οι πρώην είναι μια ομάδα που συγκροτείται γύρω από έναν βασικό άξονα: Είναι όλες γυναίκες που ανταλλάξατε όχι μόνο υγρά αλλά και κομμάτια της ζωής σας, η οποία εν τέλει τις έκλεισε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Οι πρώην είναι η φανερή ένδειξη μιας ζωής που λανθάνει, που αδυνατεί να φτάσει εκεί που θέλει να φτάσει. Είναι μια ζωή που προχωρά και αν δεν προσέξεις θα σε αφήσει πίσω, προσκολλημένο σε φιλιά που χάθηκαν. Οι πρώην είναι η αδυναμία μας να συνυπάρξουμε.

Η λύση με την Ιστορία είναι μία και η εξής: Οι φάκελοι ανοίγουν ύστερα από 30 ή 50 χρόνια και αργότερα γίνεται μια προσπάθεια ανασκόπησης. Μέχρι τότε δεν υπάρχει καμία επικοινωνία. Γιατί να υπάρχει άλλωστε; Γιατί πρέπει να έρχομαι διαρκώς σε επαφή με την αποτυχία μου, και ειδικότερα με την μαλακισμένη αποτυχημένη πρώην η οποία με παράτησε (ναι πάσχω κι εγώ από σύνδρομο εγκατάλειψης). Δεν είμαι ο πονεμένος και εγκαταλειμένος, είμαι ο αξιοπρεπής που διώχνει την κάθε μαλακισμένη πρώην που θέλει να κρατήσει μαζί μου επαφή. Και σαφώς εμένα αγαπάς αφού άλλοι σε γαμάνε...

Οι πρώην είναι οι γυναίκες που μας πλήγωσαν, ή που μας έκαναν να πληγώσουμε τον εαυτό μας. Δεν συγχωρούνται. Να τους κοπεί η κλειτορίδα.

Σφάξτε τις καριόλες στο γόνατο.

Πέτρος Διαμαντόπουλος

Η Κουλτουρα των Γυναικων Part 8: Οι Πρώην, γράφει ο Νέστορας Κεφαλάς

Aγαπητοί Φίλοι και Συναγωνιστές Πατσολολάγνοι,

στο παρόν άρθρο θα παρουσιάσω απο τη δική μου οπτική γωνία ένα θέμα που συχνά συναντάται ως εμπόδιο πολλών ανδρών στις σχέσεις τους. Τους πρώην. Όχι τους πρώην καθαυτούς αλλά τα βαθύτερα νοήματα που κρύβουν οι σχέσεις των γυναικών με δαυτους.

Πρώην γκόμενες είχαμε όλοι μας, άντε καλά όχι και όλοι μας, αλλά οι περισσότεροι μας. Οι κοπέλες μας όμως νυν και πρωήν είχαν πρώην, έναν, δύο, τρεις, χίλιους δεκατρείς...

Κάθε φορά που περνάς/περνούσες μέρες γιορτινές με την κοπέλα σου είχατε τα ίδια. 3000000000 μηνύματα σε όλες τις επαφές στο κινητό. Σε κάθε σχεδόν ονομαστική γιορτή υπήρχε και ένα όνομα πρώην να στείλει μήνυμα. Το έβλεπες. Το ήξερες. Δεν αντιδρούσες.

Η κοπέλα έχει σχέση μαζί σου. Παρόλο που σου λέει οτι είναι "τέλεια" μαζί σου στέλνει μηνύματα σε πρώην, βγαίνει με πρώην για καφέ μπλα μπλα μπλα μπλα.... όλοι τα ξέρουμε καρντάσια...

Το Γιατί όμως...το αναρωτηθήκατε ποτέ σας?

Κλασσικά, όλοι οι περισσότεροι απο εσάς, αλλά και εμάς, είστε χωρισμένοι. Για να κάνουμε λοιπόν ένα flashback του χωρισμού. Είτε δώσατε τις ενδοφλέβιες εσείς, είτε το μουνί, ΕΝΑ ήταν το τέλος. Το οτι σου είπε "Σ' αγαπώ και είσαι οτι καλύτερο είχα".

Βρε μαλάκες. Σας το είπε επειδή ήθελε η ίδια να το ακούσει.
Αν το άκουσε τότε ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ!
Η γκόμενα θέλει να πιστεύει πως είναι η μία και μοναδική γυναίκα για όλους όσους πάει. Μπορεί η γκόμενα να είναι η τελευταία κωλοτρυπίδα αλλά αυτό θέλει.

Θέλει να πιστεύει πως χώρισε με τρόπο όμορφο, ρομαντικό και κάτι τέτοια εμετικά αστεία χειρότερα και απο του λαζόπουλου. Θέλει να ξέρει πως θα σου λείψει τόσο πολύ όσο το νερό αν είσαι στη μέση της σαχάρας.

Αν λοιπόν μετά το χωρισμό δε μαλώσετε άσχημα. Αυτή θα είναι εκεί. Σε κάθε γιορτή το κινητό θα χτυπά και θα έχεις ευχές. Κάθε τόσο στο fb θα έχεις ένα άκυρο pm του στυλ "Μου λείπεις". Αν της δώσεις θάρρος έχει πάρει αυτό που θέλει. Και θα το κάνει κάθε φορά που θα θέλει να ικανοποιεί τη μιζέρια της, τη χαμηλή της αυτοεκτίμηση, το χαμένο της ηθικό και φυσικά θα αποκτά αξία σαν άτομο ενώ είναι πατσαβούρα.

Aν απο την άλλη πάλι της ρίξετε και ένα καλό ξέχεσμα γιατί σας έχει σπάσει τον πούτσο, τότε πάλι θα επιμείνει. Μπορεί να στείλει κάτι. Αλλά καλά θα κάνετε να μην απαντήσετε. Αν το κάνατε σας συγχαίρω.

Δεν είναι τυχαίο που κάθε φορά που έχεις προβλήματα μαζί της θα βλέπεις και έναν αριθμό κάποιου πρώην, ενώ αυτή θα κάθεται να πιάνει κουβεντούλες μαζί του. Δε λέω οτι θα φας κέρατο ντε και καλά, αν και σίγουρα της περνά απο το μυαλό να ξαναζήσει τα παλιά της "μεγαλεία".

Λοιπόν, κοιτάχτε. Αλαζόνας ξε-αλαζόνας και λοιπές μαλακίες πείτε μου οτι θέλετε αλλά ακούστε αυτό.
Η γκόμενα ότι κάνει το κάνει για μια γαμημένη επιβεβαίωση. Για να δείξει στον εαυτό της πως μέσω της επαφής με τους πρώην, είτε είναι σε σχέση είτε όχι, πως αξίζει κάτι, πως είναι κάτι, πως έκανε κάτι για κάποιον, πως υπάρχει γενικότερα...άσχετα που κάποιοι το ξεχνούν.
Και εγώ ένα πράγμα λέω.

ΕΛΕΟΣ ΓΑΜΩ ΤΟ ΓΑΜΩΤΟ ΓΑΜΩ ! ! !

Δηλαδή αυτήν η τόσο "αθώα" επιβεβαίωση όπως μου είπε κάποια φίλη που ζητάν οι πρώην γκόμενες μας ΣΠΑΖΕΙ ΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ.
Εγώ ρε τσόλια γιατί ούτε μισή γαμημένη φορά δεν έψαξα να βρω επιβεβαίωση για την ύπαρξη μου απο άλλον άνθρωπο.
Μήπως γιατί έχω στόχους τους οποίους προσπαθώ να κατακτήσω με όλη τη ψυχή μου?

Μήπως γιατί οι στόχοι μου έχουν να κάνουν με τη δική μου βελτίωση?
Μήπως γιατί δεν έχω τόσο ελεύθερο χρόνο όσο τα μουνιά αυτά?(Παρτα γαμω το μπελά μου πάρτα!)
Μήπως γιατί αυτές οι πατσόλες είναι άτομα τιποτένια που δε μπορούν να κάνουν ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ και για αυτό ψάχνουν επιβεβαίωση απο άτομα που απέχουν απο αυτές?

Αν λοιπόν χωρίσεις, χωρίζεις επειδή ο άλλος άνθρωπος σε απογοητεύει. Δεν σε κάνει χαρούμενο. Εν αντιθέσει σε κάνει χειρότερα. Σε κάνει δυστυχισμένο και σε κάνει να ζητάς διέξοδο και ελευθερία. Όχι τις ευχές της στη γιορτή σου και τα "αθώα" "μου λείπεις" της.

Από τέτοια άτομα ενθύμια δεν κρατάμε. Για αυτό εξολόθρευση στις πρώην ανασφαλείς πατσόλες που γαμήσατε στο παρελθόν. ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ. Αντιθέτως εσείς που κρατάτε μαζί τους επαφές συμβάλλετε στο να τη διατηρούν και όχι μόνο, φορτώνετε με τις μαλακίες σας και τους νυν τους. Παπαρομαζώματα. Λες και θα γυρίσει πίσω ρε γελοίοι! Αιντε ρε απο 'δω!

Αν και για να είμαι ειλικρινής ελπίζω να μην έχουμε αναγνώστες τέτοιους τυπάδες...αντε μη πω καμια κουβέντα.

ΟΥΣΤ ΓΑΜΩ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΑΣ ΡΕ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΑΙΜΟΜΙΞΙΑΣ

Να είστε καλά.
Καλούς αγώνες.

Με αγάπη,
Νέστωρ Κεφαλάς

Η Κουλτούρα των Γυναικών Part 7: Οι Νυμφέτες

Γράφοντας στο προηγούμενο άρθρο μου για τις Παρθενώπες ήταν αδύνατο να αποφύγω το Σαντικό δίπολο και να μην αναφερθώ στις Νυμφέτες. Οι Νυμφέτες αποτελούν κομμάτι κάθε αντρικής φαντασίωσης, γυναίκες έτοιμες για όλα, που κάνουνε τα πάντα παντού, που κάνουν ότι δεν έκανες ή ότι θα ήθελες να ξανακάνεις. Αποτελούνε την ουσία της φαντασιώδους μαλακίας, που σε αντίθεση με την τσοντόβια μαλακία, οι πρωταγωνιστές της είναι real life χαρακτήρες. Οι Νυμφέτες είναι ο Deus ex Μachina που έρχεται να σώσει τον άντρα από την αγαμία ή την πατσολογαμία του. Και εδώ εντοπίζεται το πρόβλημα.

Στην αντρική ανάγκη για εύκολο και γρήγορο σεξ παρουσιάζεται η Νυμφέτα εκείνη που σε κάνει να πιστεύεις ότι στο παρέχει. Και όπως το fast food μπορεί να είναι από πολύ σάπιο μέχρι ιδιαίτερα ποιοτικό έτσι και οι Νυμφέτες μπορούν να είναι από πατσόλες μέχρι θεόμουνα. Οι πιο επικίνδυνες είναι οι ανθρωπόμορφες Νυμφέτες, εκείνες που μοιάζουν με καθημερινές κοπελίτσες, ενώ στην ουσία είναι λυσσασμένες για ανδρικό πούτσο. Είναι εκείνες που ερωτεύεσαι, γιατί όντας σωτήριες μα και φαινομενικά ανθρώπινες αφήνεσαι στη γλυκιά τους μετριότητα. Ξεχνάς εντέλει ότι ο ρόλος τους είναι να εκπληρώσουν τη φαντασία σου και όχι να πραγματώσουν κάθε επιθυμία του φαντασιακού σου. Επομένως η συνταγή για τη σωστή τους χρήση είναι one for the road και πίσω στη μοναξιά του ανδρικού μεγαλείου. Οι Νυμφέτες ενδείκνυνται μόνο για σκληρά γαμήσια, που αν δεν κάνουν, τις υποχρεώνεις να τα κάνουν υποδεικνύοντας τον ρόλο τους..Οι Νυμφέτες είναι σαν τα Depon, σε περιπτώσεις πονοκεφάλου, χτυπάς κανα δυο για να στρώσεις. Ίσως χρειαστεί κάνα παραπάνω, αλλά ως εκεί. Βέβαια αν έχεις μεγάλα ζόρια μπορείς να τις πάρεις όπως το Comptrex, δύο δύο για κανα δυο μέρες. Και μετά στοπ.

Προσωπικά λατρεύω τις έξυπνες Nυμφέτες, αν και δεν έχω συναντήσει καμία. Για τις υπόλοιπες είμαι ιδιαίτερα σκληρός, γιατί την έχω πατήσει μια φορά στο παρελθόν. Τους καθιστώ σαφές από την πολύ αρχή πως θα πέσει πολύ καλή πούτσα, αλλά μέχρι εκεί. Γιατί εν τέλει τα παυσίπονα τα παίρνω όπως θέλω, αλλά επιλέγω εγώ πότε θα σταματήσω τη θεραπεία. Θα ήθελα να καταστήσω απολύτως σαφές πως σε περιπτώσεις Πατσολονυμφέτας είμαστε πάρα πολύ bon viveur στην αρχή και σκληροί και βίαιοι στο τέλος για να καταλάβει πλήρως πως της το παίξαμε καλοί ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΓΑΜΗΣΟΥΜΕ.

Και κάτι τελευταίο: Αν είστε τόσο χαζοί ώστε να ερωτευτείτε μία Νυμφέτα σκεφτείτε πως είστε το ίδιο ηλίθιοι με ένα που ερωτεύεται μια κωλομπαρού. Είστε οι απόλυτοι losers.

Με την πούτσα ψηλά σαν σημαία

Πέτρος Διαμαντόπουλος

Η Κουτλούρα των Γυναικών Part 6: Οι Παρθενώπες

                        λένε πως θα μείνουνε παρθένες μέχρι να παντρευτούν, τα ζώα

Μεγάλωσα, αλλά δεν ανδρώθηκα, στην επαρχία. Η διαδικασία της άνδρωσής μου πέρασε μέσα από τα πόδια μια φοιτητριούλας, της Ελένης, την οποία αφού της έκανα ένα υπέροχο τραπέζι, μου ξηγήθηκε σεξάκι, κι όχι πιπέτο όπως επιβάλει το savoir vivre. Και οι κάτω τρίχες φτιάνανε βελέντζα, and you know what I mean. Να ρίξω τον πρώτο μου ήθελα, να τον βρέξω, να πάρω επιτέλους λίγη θερμοκρασία, να κάνω μπάνιο στα άσπρα κάτασπρα νερά μιας τέτοιας λίμνης, χώθηκα κι εγώ στο μουνί. Σε μια βδομάδα την παράτησα. Όχι και σχέση με το Ελενάκι, και δάκρυσα...

Δεν φταίω όμως εγώ σύντροφοι που πήγα παρθένος στο Uni, που σε αντίθεση με τα American Pie μου πρότυπα, δεν είχα ρίξει ούτε έναν στο λύκειο, κι ας είχα και σχέση. Ήμουνα μάλιστα από τους λίγους που είχανε σχέση από 2α λυκείου, και περιττό να σας πώ, οι πιο πολλοί τον έσφιξαν, οι άρχοντες. Όμως εγώ είχα μπλέξει με μια Παρθενώπη (και αυτό είναι το σημερινό μας θέμα).

Οι Παρθενώπες δεν είναι οι γκόμενες που συναντάς στο λύκειο και φοβούνται να σου κάτσουν (αν και θες να τις γαμήσεις μοναχά, όχι να τις σκοτώσεις..). Οι Παρθενώπες είτε για κάποιο λόγο έχουνε ενοχοποιήσει το σεξ μέσα στο πενιχρό και φτωχό μιυλουδάκι τους, είτε είναι ανοργασμικές. Και το χειρότερο είναι ανάφτρες, μέλι μέλι που λέμε κι ο λουκουμάς ακόμα δεν εφάνη. Το χειρότερο όμως με αυτού του είδους τις  γκόμενες, που οι σοβαροί άνθρωποι τις ανεχόμαστε μόνο στην τρυφερή εκείνη ηλικία των 15-17, είναι ότι με το να έχουνε τον απόλυτο και πλήρη έλεγχο της σεξουαλικής πράξης ευνουχίζουν το εκάστοτε αρσενικό. Και για να εξηγούμαι: Η σεξουαλική πράξη μεταξύ δύο νέων ερωτευμένων ανθρώπων δεν (θα έπρεπε να) τοποθετείται σε σφαίρες σεξουαλικής εξουσίας. Είναι κάτι που κινείται με την δικιά του δυναμική. Όταν η Παρθενώπη, που δεν το παίζει δύσκολη για να σε ανάψει, αλλά σου γαμάει μονίμως την ψυχολογία και σε αφήνει με την παλάμη σου, στο παίζει δύσκολη, σκοπεύει αποκλειστικά στο να καταστήσει την αρχετυπική  σου στύση ανίκανη, σε οδηγεί στην σεξουαλική ανυπαρξία. 

Με είχε ρωτήσει ένα ζώο αν θα περίμενα μια γυναίκα 3 μήνες για να πάω μαζί της, αν δεν ένιωθε έτοιμη δηλαδή. Της είπα φυσικά και όχι. Καμία δεν αξίζει 3 μήνες, ούτε 3 βδομάδες. Αν όχι στις πρώτες δύο άντε γεια. Γιατί είτε δύο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι, και αν είναι δεν μπορούνε να κρατηθούν τρεις βδομάδες, είτε δεν είναι επομένως ας πέσει ο άξιος πούτσος, μην το τυραννάμε, υπάρχουνε κι αλλού στητοί κώλοι και πεταχτά βυζιά.

Ο έρωτας είναι επικοινωνία και το σεξ απόλαυση. 

ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΘΕΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΤΑ ΣΤΕΡΗΣΕΙ

Στους δρόμους αδέρφια

Πέτρος Διαμαντόπουλος

Περί Έλξεως και Άλλων Τινών

Οι ανάγκες των Προέδρων. Το γνωστό και ως "κοζάρισμα" ακόμη και απο άνδρες εξουσίας.

Αφορμώμενος από ένα σημερινό περιστατικό όπου σε μία καφετέρια υποβλήθηκα επί μιάμιση ώρα στο μαρτύριο του να βλέπω ένα μαύρο δαντελέ στρινγκ, επαναπαυμένο σε ένα σμιλεμένο κώλο, αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο.

Έβγαλα, λοιπόν, αδέρφια το καλό μου ποτήρι, αφέθηκα στους ήχους του άρχοντα, πήρα το ουίσκι μου και ξεκινώ.

Η έλξη έχει επί πολλούς αιώνες προβληματίσει το ανδρικό φύλο. Οι νεάτερνταλ έσερναν τη γυναίκα της αρεσκείας του απ’ τα μαλλιά, επιβαλλόμενοι καθαρά με τη μυϊκή τους δύναμη. Επί πολλώ η επιλογή γινόταν αποκλειστικά από τον άνδρα, κοινωνικά η βλέψεις πάνω στην ανδρική πολυγαμία έχουν μεταβληθεί πολλάκις. Μυθικές μορφές εραστών στοιχειώνουν την ανδρική ιστορία, ο Δον Ζουάν, ο Καζανόβα, ο Κωστάκης (ωπ σορρύ αυτός είναι απλώς ένα τρόμπας ιστορίας γνωστός μου απ’ αυτούς που γαμάνε 25 μουνιά το βράδυ, άκυρο δεν πιάνεται…).

Το ζήτημα, όμως, είναι το εξής. Για ποιο λόγο φίλοι σαβουρογάμηδες, οι γυναίκες μπορούν να προκαλέσουν μόνο με ένα «πρόστυχο» εσώρουχο, όταν εσείς απεναντίας δεν μπορείτε να κάνετε το αντίστοιχο; (βάλτε ένα σλιπάκι και αφήστε να φαίνεται λίγο κωλοχωρίστρα ή φορέστε ανοιχτό πουκάμισο με χρυσαφί αλυσίδα και όποιος γαμήσει ας με φωνάξει να του κάνω τεμενάδες)

Η αλήθεια έγκειται στα γεννητικά όργανα των δύο. Το μουνί κάθεται ακίνητο και υγραίνεται, κόπος μηδέν. Ο πούτσος απ’ την άλλη, εκτείνεται. Ο ιμπεριαλιστής πούτσος κατακτά νέα εδάφη, φτάνει σε νέα μεγέθη, ενεργητικά διπλασιάζεται, αυξάνεται και πληθύνεται και γαμάει τα πάντα στο πέρασμα του. Η μόνη θέση που αρμόζει στη γυναίκα μπροστά σε έναν εκτεινόμενο πούτσο είναι αυτή της βοηθού.

Η γυναίκα βοηθά τον πούτσο να μεγαλώσει, αλλά δεν μεγαλώνει η ίδια. Στη γυναίκα δίδεται ο ρόλος του θεατή. Όπως είπε και κάποιος σοφός:

«Η δε γυνή θεάται πούτσον, αξιώνεται πούτσον αλλά πούτσο ού διαθέτει» (Α. Ρωσσίδης, ναι εγώ είμαι αυτός κάφρε φίλε μου).

Τη γυναίκα δεν την ενδιαφέρει η αυτοβελτίωση. Δεν κηνυγά το κάτι παραπάνω. Είναι θεατής, παθητικά παρακολουθεί την προέκταση του ανδρικού βίου. Την ελκυεί ένας βίος πετυχημένος, και η επιτυχία ποικίλει στο διαστροφικό γυναικείο βλέμμα. Γι’ αυτό και θα δείτε άπειρους σαπιοκοιλιάδες η χαλβάδες να σφίγγουν αξιολογότατα μουνάκια.

Ο άνδρας από την άλλη, έχει ήδη πολλά να ανησυχεί. Τον ενδιαφέρει η κατάκτηση. Η κατάκτηση γίνεται δε δια του πούτσου αυτού. Κοιτά να κάνει τον «πούτσο» του αρκετά μεγάλο και τα μουνιά δεν είναι παρά ένα side-effect. Το πολύ γαμήσι φαντάζει έπειτα μία καταδίκη, ένας μονόδρομος δίχως επιστροφή.

Η δε χρήση του πούτσου γίνεται εξαναγκαστική, γιατί ο πούτσος είναι ευθύνη. Ο πούτσος είναι ενέργεια, ένας άνδρας επιτυχημένος εκτιμάται, φοβείται, σέβεται και ευλαβείται τον πούτσο του όσο τίποτε άλλο. Γνωρίζει όλες του τις πτυχές και δε φοβάται να τον προσφέρει απλόχερα. Ακριβώς γιατί αυτό ήταν που τον έφτασε εκεί.

Η έλξη φίλε σαβουρογάμη δεν προκύπτει από έναν μικρό φτερωτό θεό που μοιάζει με παραγεμισμένο κοκκινομάγουλο λουκουμάκι (σαν έναν μπέμπη αγιο-βασιλάκο).

Η εξωτερικευμένη έλξη είναι προϊόν ατομικής προσπάθειας και επιτυχίας για τον άνδρα.

Όσο για τη γυναίκα… απλώς κωλοφαρδία ή γεννιέται όμορφη και έχει μέλλον… ή την τρώει η μαρμάγκα.

Καλούς αγώνες,

Ανέστης Ρωσσίδης.

Γιατρέ μου είμαι καλά;

Ήρθε το τόσο πολυαναμενόμενο σαββατοκύριακο. Ήμουνα μέσα στα νεύρα απο εργασίες και άλλες υποχρεώσεις και να σου σκάει μύτη σπίτι μου ο ψηλός. Και τι μου λέει; "Θέλω να μπω στον όγκο"...όχι όχι αυτό ειναι άλλη ιστορία.

Με βλέπει στο χάλι μου το μάυρο και μου λέει. "Θα σε φτίαξω".

Μετά απο κανα δύωρο καψίματος με φορτώνει στο αμάξι και χτυπάμε κλαμπάκι. Τέτοιες μεθόδους διασκέδασης δεν τις συνηθίζω αλλά ήμουν τόσο σκασμένος που απλά πήγα.

Μπαίνουμε μέσα και αντικρύζουμε τη γνωστή εικόνα την οποία έθεσε τόσο κομψά ο Πέτρος σε προηγούμενη δημοσίευση (βλ. Η Κουλτούρα των Γυναικών Part 2: Τα Cluboμουνα ). Αν και δεν είναι του στυλ μου ο τρόπος του κλαμπ δε μπορώ να πω πως δεν το διασκέδασα. Η μουσική κινήθηκε σε επίπεδα RnB και λίγο trance οπότε βαίνουμε καλώς.

Δέκα κεφάλια παραπέρα μια παρέα όχι και τόσο legit για κλαμπ που απαρτίζεται απο νερντς και δύο μουνιά. Ηλικίες όπως υπολογίζουμε εγώ και ο ψηλός γύρω στα 21.
Το ένα εκ των δύο μουνιών χορεύει κολασμένα προκλητικά, με το περίφανο τουρλωτό του κωλαράκι να αψηφά τη βαρύτητα κοιτώντας ψηλά και να κινείται αμαρτωλά στους ρυθμούς των κομματιών. "Τέτοιες ευκαιρίες δε χάνονται" λέω μέσα μου και προσεγγίζω, για να ανεβεί το επίπεδο της βραδιάς και ίσως να μου προσφερθεί τρόπος να ξεφύγω απο το φόρτο των εργασιών μου...

Πλησιάζω, χορεύω μαζί της και συστηνόμαστε. Άλλο περίμενα λόγω χορευτικών και μαγνητικών ικανοτήτων και άλλο αντικρύζω. Όμορφο χαμόγελο, ακόμα πιο όμορφα σμιλεμένο κορμί αλλά συμπεριφορά ντροπαλής και πολύ μαζεμένης κοπέλας. Μετά απο τέτοιο θέαμα μου ήρθε λίγο στο κεφάλι το "είναι της". Και που είσαι ακόμα...

Μετά απο κάνα δύωρο κουβεντούλας σε απόσταση αναπνοής και ταυτόχρονου χορού σε κομμάτια επιλογής αποχωρούμε απο το κλαμπ. Προτείνω να τη συνοδέψω σπίτι της και απαντά θετικά. Ο ψηλός μου κλείνει το μάτι μπαίνει στο αυτοκίνητο και πάει για after-άδικο με άλλη παρέα. Στο δρόμο λοιπόν ανακαλύπτω και άλλες περίεργες πτυχές του εαυτού της.

Πως το φέρνει η κουβέντα το πάμε σε:

1) Φιλία.
Δε χρειάζομαι φίλους, δηλώνει, δεν έχω κανένα πρόβλημα στη ζωή μου άρα οι φίλοι είναι αχρείαστοι. Νιώθω πως δεν έχω ανάγκη δίπλα μου να ακούν τον πόνο που δεν υπάρχει.

2) Λογοτεχνεία-Κινηματογράφος
Υπέροχα, τρελαίνομαι για βιβλία και ταινίες με όμορφο τέλος. Αλλά δε μπορώ να διαβάσω ούτε και να δω οτιδήποτε άλλο. Πολλά απο τα γνωστότερα βιβλία αφορούν μιζέρια και προβλήματα που μαστίζουν την ανθρωπότητα και ειδικά οι ταινίες, κατι ρεκβιεμ και κάτι τέτοια. (Ωχ ωχ ωχ...κατι μου βρωμάει στην ιστορία). Δε μπορώ να με πιάνει κατάθλιψη. Και τι διαβάζεις κοπέλα μου. Τριβιζά?

3)....(Πείτε μου εσείς...)
Αφού να φανταστείς εγώ πριν έρθω για σπουδές δε πίστευα ποτέ πως θα δω ανθρώπους να παιρνουν ναρκωτικά ή άντρες να πηγαίνουν σε πορνεία ή να κερατώνουν τις γυναίκες τους. Ακόμα και τώρα όμως δε θέλω να δεχτώ τέτοια γεγονότα. Εγώ θέλω ο άντρας μου να μου είναι πιστός, να με αγαπάει, να είναι γυμνασμένος, διαβασμένος, να μου διαβάζει ποίηση πλάι στο τζάκι τα κρύα βράδια του χειμώνα και να είναι ο κιθαρίστας δίπλα απο τη φωτιά στην παραλία τα καλοκαίρια.

Εδώ είχα να κάνω με ένα άτομο που αγνοεί την πραγματικότητα και αποκόπτεται απο αυτήν. Δε σου λεώ οτι και καλά μια ταινία ή ένα βιβλίο προσγειωμένο με δόσεις ρεαλισμού θα σου ανοίξει τα μάτια(ασε που εμένα μου συμβαίνει συχνά), αλλά γενικά είμαι υπέρ του να βλέπεις τα πράγματα όπως είναι. Ο κόσμος που ζούμε δεν είναι και ότι καλύτερο υπάρχει δεκτό. Εσύ όμως και ο κάθε συνιδιτοποιημένος άνθρωπος θα κάνει ότι περνά απο το χέρι του για να γίνει καλύτερος. Αυτή όμως αρνείται να δεχτεί το οτι η ανθρωπότητα έχει αυτόν τον χαρακτήρα που όλοι αντιμετωπίζουμε καθημερινά.
Δηλαδή έχτισε μέσα στο μυαλό της έναν ασφαλή αλλά γυάλινο πύργο που την κρατάει τυφλή απέναντι στα γεγονότα. Εθελοτυφλεί, αγνοεί την πραγματικότητα και έχει απαιτήσεις απο τους γύρω της παρανοικές, μιλώντας όχι αυστηρά, αποφεύγει την τριβή και επαφή με οτιδήποτε δεν της κάνει και ζει σε έναν δικό της αγγελικά πλασμένο κόσμο δίχως μαύρο χρώμα. H άγνοια και μάλιστα η εθελημένη άγνοια για την πραγματικότητα εμένα γιατί μου θυμίζει ύποπτα κάτι κοντά σε ψυχασθένια;

Τι λες ρε?
Είσαι σοβαρή?
Δε χρειάζεσαι γκόμενο που κανει αυτό και το άλλο και το άλλο.
Γιατρό χρειάζεσαι κοπελιά.

Δεν ξέρω για εσάς. Εμένα ξενέρωσαν μέχρι και τα νύχια των ποδιών μου. Μέχρι και πιτιρίδα εμφάνησα. Δε μπορώ να το παίξω "ο πρίγκηπας του παραμυθιού" της κάθε παρθένας που ονειροπολεί. Πόσο μάλλον να υιοθετήσω ρόλο αγγέλου με πανοπλία και πράσινο άλογο. Δε μπορώ να της πω ψέμματα για γεμίσω το βράδυ μου με πούτσο και καλοπέραση και μετά να την πετάξω σα σκυλί. Θα την αφήσω για κάποιον άλλον που θα παίξει το ρόλο του ερωτευμένου καλύτερα απο εμένα και θα την απογοητεύσει τόσο πολύ που ίσως...ίσως και αρχίσει να βλέπει πιο καθαρά τη σαπίλα που μας περιτριγυρίζει. Μπορεί και αύτο να της χρειάζεται...ποιός ξέρει;
Εγώ δεν παίρνω την ευθύνη πάνω μου.

Νέστορας Κεφαλάς.

Τιμή και Δόξα Part 3 : H Ενσάρκωση του Οξύμωρου

Συναγωνισταί σήμερα ήγγικεν η ώρα να συζητήσουμε για ένα από τα μεγαλύτερα φαίνομενα της ανθρώπινης (ναι στην ανδρική αναφέρομαι) φύσης.

Θα ασχοληθούμε με έναν από τους μεγαλύτερους μουσικοσυνθέτες που μέχρι και ο πιο κατεστραμμένος κάγκουρας έχει έστω ακούσει ως όνομα πολλάκις στην ανίερη σαβουρογάμικη ζωή του.

Θα μιλήσουμε ένα ανδρικό θαύμα και το ασύγκριτο μεγαλείο του. Θα μιλήσουμε για τον Λούντβιχ φον Μπετόβεν (1770-1827). Γεννημένος στη Βόννη της Γερμανίας όπου ακόμη και σήμερα στέκει το πανέμορφο σπίτι του, μετακόμισε στη Βιέννη στα τελευταία χρόνια της εφηβείας του όπου μελέτησε δίπλα στο Χάιντν και εξελίχθηκε σε έναν απ’ τους μεγαλύτερους βιρτουόζο του πιάνο.

Το 1783 στην ηλικία των δεκατριών κυκλοφορεί την πρώτη του ολοκληρωμένη σύνθεση και ενώ η ακοή του συνεχώς χειροτερεύει μέχρι και τα είκοσι του οπότε και χάνεται εντελώς. Ωστόσο, απτόητος, καυλωμένος και ορεξάτος ανεπηρέαστος απ’ τα γερμανικά πατσόλια συνεχίζει τις μαεστρικές συνθέσεις του.

Ο κουφός μουσικοσυνθέτης στιγματίζει την Ευρώπη, η Ωδή στην Χαρά απ’ την 9η συμφωνία του γίνεται ο ύμνος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η μουσική του κατακλύζει άπαντες με συναισθήματα και τους τέρπει αισθητικώς. Μουσική την οποία ο ίδιος ποτέ δεν μπόρεσε να ακούσει και να απολαύσει, παράγωγο της αστέρευτης δημιουργικότητας του που οι αδυναμίες του ενίσχυσαν.

Ο Μπετόβεν ήταν ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που μπορούσε να ξυπνήσει το πρωί, να οσμιστεί το δροσερό γερμανικό αγέρι, γεμάτο μυρωδιές από τα φρέσκα λούλουδα του βορρά, να καθίσει στο πιάνο του και να πει «ας γαμήσω και σήμερα». Διότι, φίλε πατσολοχώστη, είχε αντιληφθεί την πολυμορφικότητα του γαμησιού και την ευθυνή του πούτσου.

Ο Μπετόβεν ποτέ δεν υπήρξε ευθυνόφοβος. Ετίμησε τα όσα εκατοστά γερμανικού κρέατος του εδόθησαν στο μέγιστο. Κάθε εκατοστό καθημερίνως το έχωνε στα μούτρα του κάθε μίζερου πατσολογάμη γερμανού συμπολίτη του, ενώ κραύγαζε στα πατσόλια της αυλής, που υγραίνονταν τα μουνάκια τους ακούγοντας τις χερουβικές μελωδίες του, ένα τιτανομέγιστο «Δε σας γαμώ».

Ο Μπετόβεν υπήρξε μεγάλος εκπρόσωπος της ανδρικής ενεργητικότητας, με το ανέμελο χτένισμα του και το βαρύ του ντύσιμο, κατάφερε να ενσαρκώσει την έννοια του οξύμωρου ως άλλη ινδουιστική αβατάρα μέσα σε ένα (όπως ήταν αναμενόμενο) ανδρικό σώμα. Η μουσική μία ίσως απ’ τις αρχαιοτέρες των τεχνών, άρρηκτα συνδεδεμένη με το χάρισμα της ακοής, απαντάται, ενσαρκώνεται, εξελίσσεται και αποθεώνεται στα χέρια ενός κωφού.

Το μόνο που έχει μείνει να δούμε είναι και ένας τυφλός ζωγράφος… Αλλά για μισό λεπτό… τις προάλλες άκουσα για τον Esref Armagan, έναν τούρκο άνδρα… ακόμη βρίσκεται εν ζωή γεννήθηκε τυφλός και όμως ζωγραφίζει, χωρίς ποτέ να έχει δει…

Η Σπερματολαγνεία: Διάσπαρτοι Στοχασμοί

Η Σπερματολαγνεία είναι η αρχή των πάντων. Στο μαύρο του Μηδενός και του Τίποτα ο Κύριος εκσπερμάτωσε και δημιούργησε τ' αστέρια. Και άνοιξαν οι ουρανοί από την αγαλλίαση.

Η Σπερματολαγνεία έκανε την Εύα να πεταχτεί από το πλευρό του Αδάμ. Ήτανε ο λόγος που ήρθε στον κόσμο.

Η Σπερματολαγνεία δεν δημιουργεί απεικάσματα. Είναι η απόλυτη αλήθεια, η Ιδέα, στα τρίσβαθα του Πλατωνικού σύμπαντος.

Σπερματολάγνα ήτανε η Ξανθίππη και ο μόνος λόγος που καθότανε στο πλευρό του τεμπέλη, μα μεγαλοφυή Σωκράτη, ήτανε να πίνει τα καρούλια του. Στη συνέχεια αυτός, χρησιμοποιώντας την μαιευτική, προσπαθούσε να μάθει τη γεύση τους.

Τα σπέρματα του Αινεία γεννάνε τη Ρώμη. Μέσα από τη Ρώμη γεννάται ο Δυτικός κόσμος.

Δυο κουκιά σπέρμα τυφλώνουνε τον Σαούλ και τον οδηγούνε στον Παυλιανισμό και την αρχή του σπερματογεννούς Χρηστού.

Σπέρμα ταΐζει στον Μυστικό Δείπνο ο Ιησούς τους μαθητές του. Λάβετε Φάγετε.

Με σπέρμα ανακατεύουνε οι μεγάλοι μάστοροι της Αναγέννησης το χρώμα και το αίμα τους. Σπέρμα ρίχνουνε στα θεμέλια και γεννάται το Σώμα.

Το σπέρμα και όχι το μήλο οδηγεί τον Νεύτωνα στην ανακάλυψη της βαρύτητας. Στο χυμένο σπέρμα του ρίχνετε η μικρή του πόρνη και κερδίζει την Γνώση.

Ολόκληρη η Γαλλική Επανάσταση βασίζεται στην σπερματική θεωρία του Ρουσσώ. Αργότερα ο Ναπολέωντας σπέρμα ταΐζει και κρασί όταν στέφεται αυτοκράτορας.

Πίνοντας το σπέρμα του ο Melville εμπνέεται και γράφει για τις spermacceti Whales και τον Moby Dick, το σπερμαφάλαινο.

Από τα χύσια του Χίτλερ πνίγεται η Εύα Μπράουν. Βλέποντας την νεκρή ο Αδόλφος αυτοκτονεί.

Τα καρούλια του Μπιλ ζητά η Μόνικα, και γίνεται η Πρώτη Πόρνη των ΗΠΑ. Δεν πρόσεξε που τα 'ριξε όμως και τον κάνανε σούργελο.

Η διαδικασία της Σπερματολαγνείας, από το σπερματολακτικό στάδιο του Freud, στον σπερματόκοσμο του Lacan, στον αποδομημένο σπερματισμό του Delleuz, αποτελεί ύψιστο κοινωνικό αγαθό, εφάμιλλο του θηλασμού, η λάσπη που δομεί τις σύγχρονες κοινωνίες μας!

Πέτρος Διαμαντόπουλος

Η Κουλτούρα των Γυναικών Part 5: Επαγγελματίες

«Με σένα όμως δεν έχει τόσα δίνω πόσα θες, στα μπουρδέλα οι πουτάνες το κάνουν για μεροκάματο, εννοείται ότι δεν μπήκες στο επάγγελμα εχθές απλά είσαι υπεράνω χρημάτων, πάρτο και γάμα το» -Χρήστος Τούσης

Σήμερα θα ακουμπήσουμε ένα πολύ παρεξηγημένο ζήτημα, τις επαγγελματίες. Οι επαγγελματίες κυρίες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, στις ιερόδουλες (γνώστες και ως πόρνες, πουτάνες κτλ) που διακλαδώνονται σε κατηγορίες (πεζοδρόμιο, μπουρδέλο, studio, call girls κτλ) και στις γνωστές και μη εξαιρετέες κωλομπαρούδες.

Άμεση προτεραιότητα έχει να διασαφηνίσουμε ότι σεβόμαστε και εκτιμούμε τις επαγγελματίες, γιατί τις διέπει ένα χαρακτηριστικό που σπανίζει στους ανθρώπους. Ειλικρίνεια. Από κεί και πέρα αν ο πελάτης τους θέλει να ζήσει το ψέμα του δεν τους καίγεται μία, η δουλειά είναι δουλειά και αυτό που τις ενδιαφέρει είναι η τσέπη τους.

Όλοι οι άντρες αργά η γρήγορα τείνουν να βρεθούν με μία κυρία επαγγελματία. Μερικοί βρίσκουν εκεί το αντριλίκι τους (όπως λέει και ο Μητροπάνος), άλλοι δε θυμούνται τους παλιούς καλούς καιρούς, καθώς η γυναίκα τους πλέον δεν τους κάθεται. Μερικοί απλώς ξεκαυλώνουν και απολαμβάνουν ένα μπουρδελάκι ως το κερασάκι στην τούρτα. Σίγουρα, πάντως, χορτάτος εκτιμάς καλύτερα το επιδόρπιο.

Το μεγαλύτερο σφάλμα στην αντιμετώπιση των εν λόγω κυρίων είναι να λογίζονται ως βρώμικες. Αυτό που αδυνατούν να καταλάβουν οι περισσότεροι χαλβάδες (και οι γκόμενες τους) είναι ότι οι ιερόδουλες είναι γυναίκες με φυσιολογική ζωή, ενδιαφέροντα, ασχολίες και μια δουλειά που τους επιτρέπει να ζουν από αξιοπρεπώς μέχρι και πλουσιοπάροχα (μιλώντας πάντα για νόμιμες/νομιμότυπες καταστάσεις και όχι για trafficking). Οι επαγγελματίες, λοιπόν, φίλε μου σαβουρογάμη αν θες να ξέρεις πέραν του ότι ελέγχονται συνεχώς για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα, προφάνως δεν κάνουν και απροφύλακτο σεξ. Ξέρουν να προφυλάσσονται γιατί αν το μουνάκι τους αρρωστήσει χάνουν το ψωμί τους, η καθαριότητα γι’ αυτές είναι ζήτημα επιβίωσης.

Οι βρωμιάρες πατσόλες απ’ την άλλη που γαμάς ακάποτα αφού έχουν πάρει δύο διμοιρίες και τρεις ποδοσφαιρικές ομάδες σουρωμένες απ’ τον κώλο απροφύλακτα είναι πολύ πιο επίφοβες.

Οι ιερόδουλες είναι αξιοπρεπέστατα άτομα, ειλικρινή στη ζωή και το επάγγελμα τους. Πολλές εργάζονται με μεράκι και πραγματικά επιτελούν κοινωνικό έργο, γιατί εξυπηρετείται ένα μεγάλο μέρος του ανδρικού πληθυσμού που μπορεί να χαίρει άκρα υγείας. Τέλος, είναι πάντα χαμογελαστές κα φιλικές.

Όσον αφορά την δεύτερη κατηγορία, τις κωλομπαρούδες, αυτές απευθύνονται στους πιο στοργικούς κυρίους. Όποιος δεν επιθυμεί το ψυχρό σεξ με μία ιερόδουλη μπορεί πάν τα να απευθυνθεί σε μία κωλομπαρού για κάτι που είναι πιο κοντά στο girlfriend experience, με βάσεις πολύ πιο αληθινές. Γιατί τουλάχιστον τα λεφτά του τα χάνει εξόφθαλμα μες απ’ τα χέρια του.

Γιατί, λοιπόν, φίλε σαβουρογάμη η κοινωνία υποτιμά τόσο τις επαγγελματίες. Από ζήλεια. Από ζήλεια που διέπονται από προθέσεις ξεκάθαρες και συγκεκριμένες. Απ’ την άλλη όμως η πατσόλα που γαμάς, που σε ξεφραγκιάζει για να αγοράσει το μπέρμπερι που δεν της χωράει απ’ τα πατσοκοίλια, γνωρίζει την κοινωνική αποδοχή.

Ήρθε καιρός για αλλαγές κοινωνικές, η κοινωνία πρέπει όχι να εξαγνιστεί, αλλά να ανασυντεθεί, να αναθεσμιστεί…

Καλούς μας αγώνες

-Ανέστης Ρωσσίδης.

Η Κουλτούρα των Γυναικών Part 4: Παλιές Συμμαθήτριες

Έρχεται προχθές ο ψηλός απο μένα. Και τι μου λέει;

"Είδα τη Χριστίνα την Π!!@#$@ακη."
"Ποιά είναι αυτή ρε;" Απαντώ εγώ απορημένος...
"Έλα ρε. Πέμπτο λύκειο. Στο τμήμα σου ήταν"

.....

Ένα μεγάλο κενό στη μνήμη μου. Από τότε που έφυγα για σπουδές απο τη μητρική μου πόλη αυτά τα άτομα εξαφανίστηκαν απο τη μνήμη μου και απο το οπτικό μου πεδίο, όχι ως διαμαγείας. Απλά επειδή δεν αποτελούσαν τίποτα το ιδιαίτερο. Κι όμως κάποτε δεν ήταν έτσι....

Μαθητής και μεγαλωμένος σε επαρχιακή πόλη και αργότερα φοιτητής, μεταπτυχιακός και πάει λέγοντας σε μια απο τις δυο μεγάλες πόλεις της Ελλάδας.
Το ίδιο και αυτές...ίσως.

Παρατήρησα όμως το εξής. Και μιλάω για τις δικές μου συμμαθήτριες. Για τις δικές σας δεν ξέρω. Με το που έγινα 18 και οι σπουδές μου ξεκίνησαν αυτά τα άτομα χάθηκαν. Ακόμα και εκείνες με τις οποίες ήμουν συμφοιτητής. Ακόμα και με εκείνες δηλαδή που βρισκόμασταν στον ίδιο χώρο για 4-5 χρόνια. Ούτε στα φοιτητικά στέκια, ούτε στα πιο κοινά σημεία συνάντησης του φοιτητόκοσμου, ούτε σε κλαμπ, ούτε σε πάρτυ, ουτε...ούτε...ούτε...ούτε

Γιατί αυτό άραγε;

Γιατί όταν είμασταν στη μητρική μας πόλη τις είχαμε εκεί και τις ονομάζαμε γκόμενες. Και μάλιστα ωραίες. Εκείνα τα μουνία εκείνα που γκομενώνονταν με τους "cool" τυπάδες του σχολείου. Με τον 15-χρονο που είχε gilera, τον άλλον που ήταν φραγκάτος και ντυνόταν με την μεγαλύτερη trendy γελοιότητα που κυκλοφορούσε στους οχετούς που πουλούσαν ρούχα ή έδειχνε σαν και αυτόν, τούτον εκεί που είχε six pack απο τα δεκαέξι του και νόμιζε πως βγάζοντας το μπλουζάκι του στην ώρα της γυμναστικής έπαιρνε νόμπελ αστροφυσικής(έλα μάστορα το ξέρουμε οτι τώρα έχει κρεμάσει το πατσί σου απ' τα μπυρόνια...).

Ήταν οι πρώτες γυναίκες απο τις οποίες άκουσες πως "επικοινωνούν" καλύτερα με τους μεγαλύτερους. Ήταν οι γκόμενες απο τις οποίες έμαθες τι σημαίνει Ε.Π.Ο.Π. . Ήταν τα μουνιά που σηκωνόταν στον πίνακα να λύσουν άσκηση και πίστευαν πως έδιναν διάλεξη στο Yale(αυτό αν ήταν καλές μαθήτριες). Ήταν τα μουνιά που τα έπαιρνε ο γκόμενος απο το σχολείο με το μηχανάκι ή και αυτοκίνητο(αν και πιο σπάνιο). Ήταν αυτές που πρώτες σηκωνόταν στα τραπέζια να χωρέψουν στις τετραήμερες για να δείξουν πόσο ''cool" είναι. Ήταν αυτές που έκαναν για πρώτη φορά σεξ σε τετραήμερη και μετά τις άκουγες να λένε πόσο πού "αγαπούν" τον γκόμενό τους. Ήταν...ήταν πολλά...Αλλά τώρα. Τι;

Οι κοπέλες αυτές έβγαιναν έξω με αυτά τα άτομα μόνο και μόνο για να δείξουν πως κάνουν κάτι στη ζωή τους. Προσπαθούσαν να προβληθούν με αυτόν τον τρόπο στην επαρχιακή πόλη. Ο αέρας που έβγαζαν προς τα έξω σου προκαλούσε παρόμοιο συναίσθημα με αυτό του να ξερνάς απο τη μύτη, αρνί που έχεις φάει σε πασχαλιάτικο πάρτυ, μετά απο τέσσερα λίτρα τσίπουρο αγιορείτικο. Μύτες ψηλά, να τρυπάν τα σύννεφα. Καλή ή κακή μαθήτρια την είχε δεί θεά αφροδίτη επειδή απλά ήταν επιθυμητή απο το μεγαλύτερο μέρος των συμμαθητών της. Και αυτό επειδή οι μαθητές δεν είχαν εύρος επιλογών, άσε που ο αέρας ξεραμένου εμετού που έβγαζαν προς τα έξω τους προσέδιδε "κύρος".

Πού είναι τώρα αυτά τα κορίτσια;

Πολλές απο αυτές συνέχισαν τις σχέσεις με τους παραπάνω αναφερόμενους συμμαθητές μας και κάποιες απο αυτές καλοπαντρεύτηκαν στα 18-19 τους. Game over δηλαδή.

Οι άλλες όμως που πήγαν να σπουδάσουν σε μεγάλες πόλεις έχασαν το κύρος τους. Διότι τέτοιους άντρες είναι πιο δύσκολο να εντοπίσουν σε μεγάλες πόλεις, αλλά ακόμα και αν τους βρουν δε θα έχουν σε κανέναν να το δείξουν επειδή δεν κάνουν ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ αίσθηση και δεν προκαλούνε το ενδιαφέρον που προκαλούσαν στις μητρικές τους πόλεις, καβάλα στο κίτρινο innova, με εξάτμηση που ακουγόταν σαν να την είχε βιάσει ο Ron Jeremy, του γκόμενού τους.
Αν της δεις ως φοιτήτριες βλέπεις οτι περιορίστηκαν στις παρέες που ειχαν ως μαθήτριες. Καμία καινουρια γνωριμία, κανένα καινούριο πρόσωπο. Aυτό γιατί στις δύο πρωτεύουσες τις Ελλάδας η γκάμα μουνιών ξεφεύγει. Και αυτές δεν ανέχονται να γίνουν κομπάρσοι και να επισκιαστούν απο το real deal. Δεν αναγνωρίζουν τη μετριότητά τους.

Το σαββατοκύριακο όμως που θα γυρίσεις στη γενέτειρά σου για να δώσεις στη μάνα σου τα βρώμικα ρούχα σου για να στα πλύνει ή θα πας για να πάρεις φαγιά θα τις δεις ντυμένες σα λατέρνες με τα άτομα που θυμάσαι να γυρίζουν μαζί τους απο το γυμνάσιο. Και μάλιστα στα ίδια κωλομάγαζα. Καμία αλλαγή πια σ' αυτή τη ζωη; Και τότε είναι που τα χρόνια του γυμνασίου-λυκείου θα ξεπηδήσουν μπροστά σου. Αυτή τη φορά όμως με διαφορετική οπτική γωνία. Θα δεις άτομα τα οποία με την αλλαγή περιβάλλοντος που αποτελεί τη φυσική συνέχεια των πραγμάτων απορρίφθηκαν έτσι απλά, χάθηκαν απο το νέο δυναμικό σύστημα. Σχεδόν θα τις λυπηθείς. Αλλά περισσότερο από όλα θα λυπηθείς τον εαυτό σου που κάποτε τις επιθύμησε. Που κάποτε επιχείρησε να κατακτήσει τις σάπιες, χωριάτικες καρδιές τους, επειδή αυτές αποτέλεσαν τις μοναδικές του επιλογές.

Θα επιμείνουν λοιπόν στη μητρική τους πόλη. Εκεί που νιώθουν επιθυμητές. Εκεί που είναι βασίλισσες επείδη είναι λίγες και "καλές". Εύθραυστες θα αποφύγουν τον αθέμιτο ανταγωνισμό απο τα αληθινά φοιτητικά μουνιά, όπως και τις μεγάλες πόλεις, οπου η μπογιά τους δεν περνάει εύκολα. Κλεισμένες για πάντα στο γυάλινο καταφύγιο της επαρχιακής πόλης, φορώντας τη μάσκα της λαβωμένης πριγκίπισσας και τη λιωμένη κορώνα της ψωροπερίφανης επαρχιώτισσας.

...Drawing the line And never crossing it.

Kαι τι λέμε σ' αυτά τα άτομα?

ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!

Με αγάπη

Νέστορας Κεφαλάς

Η Πατσολογαμία Part 1: Μια Επονείδιστη Συνήθεια

Tο πατσολοπορνίδιο Lelu Love, περιμένοντας μάταια να πληρώσεις για να την δεις να γαμιέται.

Έχει πολλές φορές αναφερθεί, στα πλαίσια μια δημόσιας συζήτησης, ή ενός δημόσιου μονολόγου, ο ρόλος της πατσόλας. Έχει ειπωθεί τόσο από τον σύντροφο Ρωσσίδη, όσο και από τον Κεφαλά, ο νεοελληνίστικος καριολισμός αυτού του υποείδους, ο ξεκωλισμός και ο ξεκωλιασμός. Η πατσόλα, παρά τα (αρκετά) περιττά κιλάκια της, αποτελεί αρκετές φορές το σπερματικό δοχείο αρκετών πληγωμένων και γκαυλωμένων αντρών. Υπάρχουνε δε και οι ηλίθιοι εκείνοι που ερωτεύονται πατσόλες, ή ανερχόμενες πατσόλες (και όλοι ξέρουμε έναν τέτοιο). Μου θυμίζουνε τους καρκινοπαθείς (όλοι ξέρουμε από έναν τέτοιο, τον λυπόμαστε), καθώς η ασθένεια της πατσολογαμίας τους μεταδίδεται σιγά σιγά από τον ευνουχισμένο τους πούτσο σε άλλα όργανα μέχρι που φτάνει τον ευνουχισμένο τους μουνοδουλιάρη εγκέφαλο. Εκεί σκάει και το μυαλό τους γίνεται νιανιά...

Είναι νομίζω καιρός να προχωρήσουμε στην διαδικασία των ορισμών. Η πατσόλα είναι αυτή που έχει περίσσια πατσοκοίλια , που ξεχειλίζουν από τα ρούχα της τα κιλά επειδή τρώει σαν βόδι. Σε αντίθεση με την μπαζόλα που έχει σχετικά αξιοπρεπές σώμα, αλλά σκατόφατσα, η πατσόλα βλέπεται στο πρόσωπο, και το όλο σύνολο γλυκού προσώπου και πατσολοξέκωλου φερσίματος δημιουργεί φαντασιώσεις άγριου και nasty γαμησιού.

Με τον άνωθι τρόπο η πατσόλα καταφέρνει τα θύματά της. Η αλήθεια είναι ότι ΕΙΘΙΣΤΑΙ οι πατσόλες να γαμιούνται αξιοπρεπώς, και ο τουρλωτός τους και πατσολιάρικος κώλος προσφέρεται για όμορφα και γλυκά γαμήσια.

Μέχρι στιγμής όλα καλά. "Γαμάμε καμιά πατσόλα που και που. Εσύ δεν το έχεις κάνει;" σαφώς και το έχω κάνει, και έχω μετανιώσει. Διότι η πατσόλα είθισται να είναι ελαφρώς εξυπνότερη των άλλων μουνιών για να είναι και πιο θελκτική. Λόγω πάχους όμως δεν μπορεί να "πατήσει στα πόδια" της. Ψωνίζεται εύκολα, κερατώνει εξίσου εύκολα. Και τότε είναι που γυρνάς και αναρωτιέσαι: "Καλά ρε με κεράτωσε η πατσόλα;" ΦΥΣΙΚΑ σύντροφε, γιατί της έδωσες θάρρος, γιατί η πατσόλα απέκτησε ουσία μόνον και μόνον επειδή την γάμησες...Και το χειρότερο; Στον επόμενο θα το παίξει και γκόμενα...Raus γίδια...


Η πατσόλα δεν μπορεί να καταλάβει τον χρηστικό της ρόλο. Αφενός είναι χοντρή και σάπια γιατί μισεί τον εαυτό της (και μην ακούσω τις μαλακίες περί προβλημάτων υγείας, πρόβλημα με τον θηροειδή κλπ...όλοι ξέρουμε πως ένα σχετικά μικρό ποσοστό αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα που επηρεάζουνε τον μεταβολισμό τους). Αφετέρου θέλει να είναι ωραία γκόμενα, και έχει αξιώσεις ωραίας γκόμενας (προσοχή δεν μιλάμε για personality εδώ, για εμφάνιση μιλάμε..). Αυτή η εσωτερική σύγκρουση την οδηγεί σε παραστρατήματα ασυγχώρητα.

Θα τελειώσω αυτό το πρώτο μέρος λέγοντας βασικά ένα μεγάλο όχι στις πατσόλες. Προτιμήστε τις μπαζόλες. Έχουνε αντιληφθεί τον ρόλο τους καλύτερα..

ΚΑΜΙΑ ΠΑΤΣΟΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΑΝΑΠΑΙΞΕΙ ΓΚΟΜΕΝΑ

Όλοι μαζί αδέρφια

Πέτρος Διαμαντόπουλος

Ευθανασία

Βραδυνές σκέψεις γα τα λάθη του παρελθόντος μου, απασχολούν το ήδη ταλαιπωρημένο μυαλό μου. Για μία ακόμη φορά. Ναι. Τα λάθη μας είναι πράξεις για τις οποίες δε θα έπρεπε απαραίτητα να μετανιώνουμε. Αρκεί φυσικά να μην τα ξανακάνουμε. Το δις εξαμαρτείν που λένε....

Στο παρόν άρθρο θα αναφερθώ στην πρώτη σχέση που χτίζει ένας άντρας με μια γυναίκα. Όχι τη σχέση που κάνει στο γυμνάσιο ή στο λύκειο, αλλά τη σχέση που δημιουργεί κατα κύριο λόγο ως φοιτητής, κάπου στο πρώτο με δεύτερο έτος και μπορεί και αργότερα για κάποιους, δεν έχει σημασία. Για την πρώτη του σχέση η οποία θα είναι η καθοριστική του σχέση. Σ' αυτή που θα δώσει πολλά και θα πάρει λίγα. Σ' αυτή που θα αναλώσει χρόνο δίχως αντάλαγμα. Σ' αυτή που θα πιστέψει σε όσο δε πίστεψε τίποτα ποτέ του.

Γενικά επικρατεί μέσα σε όλους μας μια νοοτροπία, δεν ξέρω κατα πόσο λάθος ή σωστό είναι αυτό, του στυλ "Δεν πρόκειται οτιδήποτε κακό να συμβεί σε εμένα". Οπώς και για κάθε νέο άτομο είναι τελείως άκυρο να κάνει ασφάλεια ζωής έτσι και αυτό. Έτσι πιστεύουμε και στην πρώτη μας σχέση πως τίποτα δε θα πάει στραβά, πως η πρώτη μας επιλογή είναι και η σωτήρια επιλογή, πως η πρώτη μας κοπέλα δεν έχει την παραμικρή σχέση με όλα αυτά τα τσουλιά που κυκλοφορούν έξω και μαυρίζουν τις ψυχές μας. Αυτό όμως είναι λάθος(τουλάχιστο για μεγάλα ποσοστά).

Σεβαστό ποσοστό γυναικών πριν έρθεις εσύ φίλε μου, όπως πήγα και εγώ στη δική μου πρώτη, έχει γαμηθεί γύρω στις 5 φορές maximum πριν απο εσένα. Μέσα στον παραλογισμό της παρθενίας που έδερνε τις περισσότερες όταν επιχείρησαν να κάνουν την πρώτη τους σχέση, αυτές επέλεξαν άτομα που τους έκαναν τη ζωή κόλαση, επειδή απλά είχαν όμορφα μάτια και συμπεριφορά ταρίφα. Εσύ όμως δεν είσαι έτσι, είσαι ρομαντικός, είσαι καλός, είσαι πιστός, είσαι διαλλακτικός, είσαι ειλικρινής. Επειδή την αγαπάς όπως σου έμαθε η μάνα σου να αγαπάς τις γυναίκες.

Εσύ δίνεις χρόνο σε ασχολίες. Γεμίζεις τη ζωή σου. Εκφράζεσαι. Μέσα απο μουσική, μέσα απο λογοτεχνεία, μέσα απο γυμναστική. Και θέλεις να τα μοιραστείς μαζί της. Θέλεις να της μιλήσεις για τη μέρα σου. Για τη ζωή σου. Επιμένεις. Αλλά δεν τα καταφέρνεις διότι αυτή δε σε καταλαβαίνει. Θεωρεί τις προσπάθειες σου μάταιες και την έκφρασή σου κενή. Αυτή αράζει με τις φίλες της για αιώνιους καφέδες ή καίγεται με το διάβασμα που έχει για τη σχολή. Εσύ όμως θέλεις να πιστέψεις πως αυτή βλέπει σε εσένα τα χαρίσματα αυτά. Το δυναμισμό σου και την εκτόνωση των συναισθημάτων σου (με όποιον τρόπο...). Αλλά δεν το βλέπεις. Εξακολουθέις όμως να το πιστεύεις και να θέλεις να της αφιερώνεις τον πολύτιμό σου χρόνο. Να αφιερώνεις το χρόνο σου σε ένα άτομο που δεν καταλαβαίνει και μάλιστα δε σέβεται το δικό σου χρόνο. Θέλεις να μιλήσεις για κάτι σημαντικό μαζί της. Να εκφράσεις προβληματισμούς που έχεις για την κοινωνία, για τον κόσμο. Να ανεβάσεις το επίπεδο της συζήτησης. Αλλά τη βλέπεις να χασμουριέται και να χαμογελάει ανόητα.
Τη δικαιολογείς..."κουρασμένη θα είναι η καημένη..."

Βλέπεις οτι δεν επιβραβεύεσαι απο αυτό. Βλέπεις προσκόληση στον τάδε πρώην που της φέρθηκε σα ζώο, βλέπεις το μάτι της να παίζει και να φλεράρει ακόμα και όταν είναι έξω μαζί σου. Δεν είναι ειλικρινής απέναντί σου. Εκθέτεις τους προβληματισμούς σου για να συζητηθούν, τους αποφεύγει, λέγοντάς σου πως δε θέλει να μαλώνετε ενώ αν επιμείνεις τότε οι φίλες της θα σε κοιτάζουν με μισό μάτι. Έχεις ακούσει πως παίχτηκε κάτι όσο εσύ έλλειπες με κάποιον άλλον αλλά εσύ δε θέλεις να το πιστέψεις. Σου αραιώνει το σεξ δίχως αιτία. Τα βλέπεις... αλλά αρνείσαι να τα δεχτείς.

Λοιπόν φίλε μου φτάνει. Όλοι μας θέλουμε να πιστεύουμε πως οι δικιές μας καταστάσεις και οι δικές μας σχέσεις δεν έχουν προβλήματα και δε θα αγγίξουν ποτέ την αθλιότητα που δέρνει τον κόσμο μας. Αλλά όχι. Δεν είναι έτσι. Μακάρι να ήταν.
Εσύ φέρεσαι υπέροχα και ανέχεσαι ένα άτομο το οποίο δε σου γυρίζει πίσω ούτε το 30% απο αυτά που δίνεις.

Όλοι μας στην πρώτη μας σχέση πιστεύουμε πως βρήκαμε το άτομο που μας γεμίζει και μας ακούει και μας καταλαβαίνει και μας αγαπάει και άλλες λοιπές μαλακίες. Το "'εταιρόν μας ήμισιν". Ναι μαλακίες είπα, μουνοδουλάρη παπάρα που νομίζεις πως οι πιθανότητες είναι με το μέρος σου και πως το σύμπαν συνομότησε για χάρη σου. Επειδή απλά γαμιέσαι μαζί της και κοιμάσαι μαζί της δε σημαίνει οτι σ' αγαπάει, άσχετα που μπορεί να στο λέει. Για το όνομα του θεού. Γυναίκα είναι. Της αρέσει να λέει οτι "αγαπάει". Αν δεις το facebook της τους αγαπάει όλους τους εκατομμύριους ψωλοκόπανους "φίλους" που έχει εκεί. Νομίζεις πως εσύ είσαι κάτι το ξεχωριστό?
Αρχίδια φίλος....αρχίδια τούμπανα και ο παπάς τριανταμία. Αυτή είναι η απάντηση και καλά θα κάνεις να το συνηθίσεις.

Για αυτό λοιπόν όταν βλέπεις θεματάκια να προκύπτουν, να τα συζητάς μαζί της. Και να απαιτείς κατανόηση και σεβασμό και τίποτα άλλο. Και όταν κοντινά και πραγματικά αγαπητά άτομα σου παραθέτουν τη γνώμη τους για την κακή σου σχέση με επιχειρήματα καλά θα κάνεις να τους ακούς και να παίρνεις σοβαρά την άποψή τους.

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων δε σου λέω να γίνεις ένας χασάπης που δε δίνει ευκαιρίες σε κανέναν. Όχι. Γιατί έτσι θα γίνεις αλλαζόνας, νάρκισσος σαν κάτι μαλάκες που λένε πως θέλουν τον κλώνο του εαυτού τους σε γυναικεία μορφή. Όταν προκύπτει κάποιο πρόβλημα πρώτα θα συζητάς. Αν γίνεις πειστικός και η άλλη έχει έστω και λίγη αξιοπρέπεια για να το αναγνωρίσει και να διορθωθεί τοτε έχει καλώς.

Αν όχι όμως πιάσε τις ενδοφλέβιες ενέσεις χλωροφορμίου ή χλωράλης σε πυκνό διάλυμα βαρβιτουρικών ή κορεσμένου διαλύματος θειικού μαγνησίου και χτύπα τες.
Τερμάτισε τη σχέση σου. Μην περιμένεις τίποτα απο κανέναν και πόσο μάλλον απο αυτήν και απο άτομα σαν και αυτήν. Στην πραγματικότητα μόνο απο εσένα μπορείς να περιμένεις. Μη δένεσαι, μη δίνεις τόπο στην οργή, μη συγχωρείς ελλείψεις σεβασμού προς το πρόσωπό σου. Σταμάτα να θέλεις να πιστεύεις σε αυτήν. Σταμάτα να πιέζεις τον εαυτό σου να βρίσκεται σε καταστάσεις που δεν υπάρχουνε. Σταμάτα να είσαι μαζί της ο καλός τυπάκος που τρώει για πρωινό. Σταμάτα. Βλέπε με τα μάτια σου. Άκου με τα αυτιά σου.

Ευθανασία.


Με αγάπη σε αυτούς που αγάπησαν και δεν "αγαπήθηκαν" όπως τους αρμόζει.

Νέστορας Κεφαλάς