Οι Πατσολολάγνοι: Μια Διαδικασία Ορισμών και Άλλων Tινών

 Αυτοί είστε. Μαϊμούδες.

Οι Ορισμοί

Οι Πατσολολάγνοι είναι κοινωνικοί λειτουργοί. Ο ρόλος τους είναι παραπληρωματικός και έχει σκοπό την οργάνωση και την διοίκηση της Ανδρικής Επανάστασης που ήδη ξεκίνησε.

Οι Πατσολολάγνοι δεν είναι πρόσωπα αλλά κατάσταση που εξελίσσεται μέσα σε αλληλοεμπλεκόμενα παλίμψηστα. Η σοφία των Πατσολολάγνων είναι η σοφία των αιώνων.

Οι Πατσολολάγνοι φιλοσοφούνε λόγω πληρότητας και όχι λόγω στέρησης. Κινούνται επαγωγικά, χρησιμοποιώντας την Σωκρατική μέθοδο του κατεβάσματος της μήτρας και οδηγούνται στο επέκεινα.

Οι Πατσολολαγνοι ουδέποτε διεκδίκησαν δάφνες. Δεν έχουνε πρότυπα, η σκέψη τους είναι αρχετυπική. Δεν αντιγράφουν και δεν αντιγράφονται. 

-Πέτρος Διαμαντόπουλος, Ανέστης Ρωσσίδης, Νέστωρ Κεφαλάς.

Άλλα Τινά

Ουδέποτε εκτίμησα τους Πολυτεχνίτες. Είχα πάει πρωτοετής στο μάθημα του Αστέρη, που έκανε σχέδιο στους Ηλεκτρολόγους, όπου και αντίκρισα τα ζώα: Κανίβαλοι να ζητοκραυγάζουνε, αγάμητοι στον αιώνα τον άπαντα, σπυριάρηδες που καίγονται στα fora. Κάτι παιδάκια που επειδή δεν είχανε παρέες γραφτήκανε στην ΚΝΕ. Ακόμα να διαβάσουνε τον Marx, τον Lenin, γαμώ τον Σταλινισμό τους. Ψευτοαριστεροί ΕΑΚΙΤΕΣ που ακούνε Πασχαλίδη και κλαίνε, πίνουνε καφέ στο Μανιφέστο, τρώνε από τον Κόκκινο Φούρνο, καπνίζουνε στριφτά και το παίζουνε κουλτούρα και καλά. Και είναι τόσο ζώα όσο τα ΠΑΟΚΙΑ στο γήπεδο. Κι εγώ έχω χασικλωθεί αλλά δεν το έκανα ιδεολογία. 

Δεν πουλάω Επανάσταση για να γαμήσω, γαμάω από μόνος μου, και όχι τις άθλιες εναλλακτικές βρωμιαροαριστερές, αλλά τα μουνιά που αυτές θα ήθελαν να είναι. Έχω γαμήσει την μεγάλη αδερφή σας, όταν εσείς αναρωτιόσασταν γιατί είστε οι προβληματικές της οικογένειας. Οι μικρές σας ξαδέρφες μου δίνανε πιπέτα στις τουαλέτες του Vogue, το οποίο ποτέ δεν ήτανε του γούστου μου, για να γαμάω πήγαινα. Καλύτερα από το να πηγαίνω στη Ραστώνη σαν τσαμπατζής. Το "Πότε θα Κάμει Ξαστεριά" στο στόμα μου δεν το βάζω. Ξεφτίλες.

Όταν εσείς υποστηρίζατε από τον καναπέ σας τα δικαιώματα των γυναικών που εγώ τόσο έχω προσβάλλει, ο πατέρας σας με χαιρετούσε ενώ έβγαινε απ' το δωματιάκι της Νάνσυ στη Σαπφούς και αποχαιρέτουσε την κυρά Τασία. Μου έλεγε πως έχει κόρη πολυτεχνίτισσα, πως η γυναίκα του δεν του κάθεται και μετά γυρνούσε σπίτι και σας έλεγε πως δεν έχει λεφτά για χαρτζιλίκι, το γιατί βρείτε το μόνες σας, ως εκεί ο νους σας φτάνει.

Όταν εγώ γαμούσα τις ωραίες του σχολείου στις πενθήμερες, εσείς ήσασταν σπυριάρες, παρθένες και περιμένατε να πάτε πανεπιστήμιο μπας και σας γαμήσει ο εξίσου καμμένος wannabe μεταλλάς που πέρασα πολυτεχνείο και ντύνεται με t-shirts των manowar. Κάποιες απο σας αξιωθήκατε τον πάπαρο του Καθοδηγητή σας. Άλλες διαβάσετε τη φυλλάδα της παράταξης και αποκτήσατε πολιτική συνείδηση, ζώα.

Από τα σπλάχνα σας βγήκε η Διαμαντοπούλου, από τα σπλάχνα σας και η Δαμανάκη. Θέλετε απλώς αλυσίδα στις κλειτορίδες γραπωμένες στα άθλια piercing σας και καυλί στα τρίσβαθα του σπυριάρικου κώλου σας. Εγώ δε σας τον δίνω, έχω φίλους που προτίθενται, αυτοί είναι όπως με φαντάζεστε, την ώρα που γαμάω τον κόσμο σας. Σας φιλώ από μακριά γιατί σε απόσταση λιγότερη ενός μέτρου σας συχαίνομαι.

Εντέλει, γαμάω αυτές που ακόμα ζηλεύετε, αυτές που θα θέλατε να μοιάσετε, που το παίζετε έξυπνες και ντεμέκ κουλτούρα γιατί κανείς ωραίος άντρας δε γύρισε να σας κοιτάξει. Γιατί το μουνί σας κανένα στιβαρό χέρι δεν το έπιασε. Γιατί κανείς δε σας γάμησε κάνοντας σας να τελειώσετε. Γιατί κανείς δε σας έκανε ένα στοματικό της προκοπής μέχρι να χύσετε στα σεντόνια μοναχά με τη γλωσσίτσα του. Γιατί κανείς δε σας έφερε σε πρωκτικό οργασμό, γιατί εντέλει έχετε τόσα σεξουαλικά προβλήματα που ούτε ο φεμινισμός μπορεί να σας τα λύσει, ούτε η αριστερά, μόνον η πούτσα μου, η οποία σας αρνείται.

Ζώα που περάσατε στο Πολυτεχνείο και μείνατε πάλι αμόρφωτα, που δεν έχετε ανοίξει κανένα βιβλίο στη ζωή σας πέραν των κυκλωμάτων, που αξιώνεστε μία θέση εργασίας την οποία εντέλει θα την φάνε οι άντρες συνάδελφοι σας. Δεν έχετε ιδέα ποιος είναι ο Λακάν, ο Μπωντριγιάρ, ο Φουκώ, ο Τσόμσκυ, ο Μπλανσό, ο Βιριλιό. Δεν ξέρετε τι θα πει τέχνη, ο Ντόκτορ Χάνιμπαλ Λέκτερ θα σας έσφαζε μοναχά για να γίνει πιο καλόγουστη η κοινωνία. Το κράξιμο σας αποτελεί αποτέλεσμα άγνοιας, εγώ δε διαβάζω άλλα μπλογκ, δεν καίγομαι στα φόρα. Είτε βαράω μαλακία, είτε γαμάω, στο ενδιάμεσο κατουράω και κάνω όλα όσα ποτέ δε θα αξιωθείτε να ζήσετε. Μια στιγμή της ζωής μου, έχει την αξία όλων των ζωών σας μαζί.

Θεωρώ τις πολυτεχνίτισσες ασεξουάλ, αγάμητες και ανοργασμικές, ότι και αν λέτε δε σας βιάζω. Ούτε κλειτεριδεκτομή καταδέχομαι να σας κάνω, γιατί και που την έχετε έχει μαραζώσει. Δεν σας απαλλάσσω από την μιζέρια σας.

Η μόνη θέση που σας αρμόζει είναι στο μπουρδέλο, μπας και αποκτήσετε τη χαμένη σας σεξουαλικότητα. Παρεμπιπτόντως εγώ δεν γαμάω εκεί, κάνω βόλτες για να βλέπω τους μίζερους πατεράδες και αδερφούς σας, τους στερημένους γκόμενους σας και να γελάω. Ύστερα γυρίζω σπίτι, όπου βαράω μια ανδρική μαλακία, θαυμάζοντας το μεγαλείο της μοναξιάς μου και την επομένη επικοινωνώ με το ξέκωλο ξαδερφάκι σας για να της περάσω έναν ακάποτο στα γρήγορα στις τουαλέτες της νομικής. Όταν γίνονται τα πάρτυ στο πολυτεχνείο, εγώ σας ξεκωλιάζω τις φίλες σας έξω από το θεατράκι της αρχιτεκτονικής αφού πρώτα τους έχω πουλήσει παραμύθια περί τέχνη, όπου άνοιγαν το στόμα τους σαν χάνοι και ύστερα τους μίλησα για τη μοναδικότητά τους (τις συνέκρινα με την Αφροδίτη του Μποτιτσέλι, χαχαχαχαχα). Αποτελούν για μένα ένα σπερματικό δοχείο. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.

Με αποκαλείτε στενόμυαλο και ανόητο, δε μπορείτε να διακρίνετε τη διαφορά μεταξύ κακίας και μισανθρωπισμού. Ο μισάνθρωπος δε μισεί τον εαυτό του, μισεί την ανθρώπινη κατάσταση ακριβώς γιατί εμπεριέχει στα σπλάχνα της βδελύγματα όπως και του λόγου σας. Κυκλοφορώ ανάμεσά σας αηδιασμένος και λυπημένος για τις αδυναμίες της νόησης σας, είστε καταδικασμένες στην πνευματική και σωματική ανοργασμικότητα. Δεχτείτε το, δεν είμαστε όλοι ίσοι και όμοια, είστε η τρίχα από τα αρχίδια μου που ξέχασα να την κόψω, τα στολίζετε μεν, αλλά όχι κολακευτικά. Απλά μέσω της απουσίας αναδεικνύετε το μεγαλείο τους, όταν τα ξυρίζω.

Στέλνουμε αγωνιστικούς χαιρετισμούς και δεχόμαστε στις αγκάλες μας σε όσους Πολυτεχνίτες έχουν υποφέρει από τα πατσόλια της σχολής τους. Όσοι μουνόδουλοι και πατσολογάμηδες δεν μπορούν να ξεκολλήσουν απ' την αηδία που τους προσφέρει η μετριότητα μουνιών στα οποία αναφέρθηκα παραπάνω, έχω να πω ότι όχι μόνο δεν χωράνε στους κόλπους μας, αλλά ότι μαζί με τις ανοργασμικές γκόμενες τους θα τους παλουκώσουμε στη μέση της πλατείας, πάνω σε τεράστιες πλαστικές πούτσες, βγάλμενες από καλούπια του Ron Jeremy.

Στέλνω ακόμη αγωνιστικούς χαιρετισμούς στο σύντροφο, αδελφό και συναγωνιστή ACE, που είχε τα αρχίδια να ρίξει ξύδι στη σφηκοφωλιά. Αναδεικνύει το ανδρικό μεγαλείο, τιμά τον πούτσο του και ο πούτσος του τον τιμά. Τα ένδοξα του αρχίδια κρέμονται σαν καμπάνα και με τον μεταλλικό τους ήχο τον εξυψώνουν στην αιωνιότητα. Ο παράδεισος του ανδρισμού είναι πλέον δικός του.

Καλούς αγώνες,

Πετρος Διαμαντόπουλος.