Μεγάλωσα, αλλά δεν ανδρώθηκα, στην επαρχία. Η διαδικασία της άνδρωσής μου πέρασε μέσα από τα πόδια μια φοιτητριούλας, της Ελένης, την οποία αφού της έκανα ένα υπέροχο τραπέζι, μου ξηγήθηκε σεξάκι, κι όχι πιπέτο όπως επιβάλει το savoir vivre. Και οι κάτω τρίχες φτιάνανε βελέντζα, and you know what I mean. Να ρίξω τον πρώτο μου ήθελα, να τον βρέξω, να πάρω επιτέλους λίγη θερμοκρασία, να κάνω μπάνιο στα άσπρα κάτασπρα νερά μιας τέτοιας λίμνης, χώθηκα κι εγώ στο μουνί. Σε μια βδομάδα την παράτησα. Όχι και σχέση με το Ελενάκι, και δάκρυσα...
Δεν φταίω όμως εγώ σύντροφοι που πήγα παρθένος στο Uni, που σε αντίθεση με τα American Pie μου πρότυπα, δεν είχα ρίξει ούτε έναν στο λύκειο, κι ας είχα και σχέση. Ήμουνα μάλιστα από τους λίγους που είχανε σχέση από 2α λυκείου, και περιττό να σας πώ, οι πιο πολλοί τον έσφιξαν, οι άρχοντες. Όμως εγώ είχα μπλέξει με μια Παρθενώπη (και αυτό είναι το σημερινό μας θέμα).
Οι Παρθενώπες δεν είναι οι γκόμενες που συναντάς στο λύκειο και φοβούνται να σου κάτσουν (αν και θες να τις γαμήσεις μοναχά, όχι να τις σκοτώσεις..). Οι Παρθενώπες είτε για κάποιο λόγο έχουνε ενοχοποιήσει το σεξ μέσα στο πενιχρό και φτωχό μιυλουδάκι τους, είτε είναι ανοργασμικές. Και το χειρότερο είναι ανάφτρες, μέλι μέλι που λέμε κι ο λουκουμάς ακόμα δεν εφάνη. Το χειρότερο όμως με αυτού του είδους τις γκόμενες, που οι σοβαροί άνθρωποι τις ανεχόμαστε μόνο στην τρυφερή εκείνη ηλικία των 15-17, είναι ότι με το να έχουνε τον απόλυτο και πλήρη έλεγχο της σεξουαλικής πράξης ευνουχίζουν το εκάστοτε αρσενικό. Και για να εξηγούμαι: Η σεξουαλική πράξη μεταξύ δύο νέων ερωτευμένων ανθρώπων δεν (θα έπρεπε να) τοποθετείται σε σφαίρες σεξουαλικής εξουσίας. Είναι κάτι που κινείται με την δικιά του δυναμική. Όταν η Παρθενώπη, που δεν το παίζει δύσκολη για να σε ανάψει, αλλά σου γαμάει μονίμως την ψυχολογία και σε αφήνει με την παλάμη σου, στο παίζει δύσκολη, σκοπεύει αποκλειστικά στο να καταστήσει την αρχετυπική σου στύση ανίκανη, σε οδηγεί στην σεξουαλική ανυπαρξία.
Με είχε ρωτήσει ένα ζώο αν θα περίμενα μια γυναίκα 3 μήνες για να πάω μαζί της, αν δεν ένιωθε έτοιμη δηλαδή. Της είπα φυσικά και όχι. Καμία δεν αξίζει 3 μήνες, ούτε 3 βδομάδες. Αν όχι στις πρώτες δύο άντε γεια. Γιατί είτε δύο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι, και αν είναι δεν μπορούνε να κρατηθούν τρεις βδομάδες, είτε δεν είναι επομένως ας πέσει ο άξιος πούτσος, μην το τυραννάμε, υπάρχουνε κι αλλού στητοί κώλοι και πεταχτά βυζιά.
Ο έρωτας είναι επικοινωνία και το σεξ απόλαυση.
ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΘΕΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΤΑ ΣΤΕΡΗΣΕΙ
Στους δρόμους αδέρφια
Πέτρος Διαμαντόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου