Οι άντρες είναι κατεξοχήν συναισθηματικά όντα. Μία συνιστώσα παραγόντων συμβάλλει στη διαμόρφωση του συναισθηματικού κόσμου ενός άντρα. Ο στερεοτυπικός ανδρισμός, ο κοινωνικός ευνουχισμός του και η μάνα του (όσο φροϋδικό και αν αυτό ακούγεται) είναι οι κυριότεροι λόγοι.
Ο άντρας κατά τα στερεότυπα, οφείλει να είναι “macho man”, δηλαδή πολύ άντρας. Θεωρητικά πρέπει να είναι αλώβητος, ισχυρός, επιβλητικός και να εμπνέει ασφάλεια, σεβασμό, φόβο (καθώς και να γαμάει αβέρτα). Τα στερεότυπα έχουν καλλιεργηθεί από χρόνων αρχαιοτάτων. Από τότε που ο άνδρας όφειλε να φέρει το σφαχτάρι να θραφούν τα αδύναμα μέλη της οικογένειας του. Δεν υπήρχε χώρος για αδυναμία και η εκδήλωση συναισθημάτων ήταν αντιληπτή ως τέτοια. Μία στιγμή αδυναμίας θα μπορούσε να καταλήξει σε έλλειψη τροφής και κάτι τέτοιο θα έθετε σε κίνδυνο το είδος. Τα ένστικτα της επιβίωσης όντα σε μία συνεχή κρούση με το συναισθηματισμό του, κατέστησαν τον άντρα ον με βαθιά συναισθηματική καταπίεση η οποία εκτονωνόταν, όχι περιοδικά, αλλά συσσωρευμένα. Θα δούμε παρακάτω τα αποτελέσματα αυτών των ξεσπασμάτων.
Ο κοινωνικός ευνουχισμός υπήρξε εξίσου σημαντικός παράγοντας. Η συναισθηματική ισορροπία του άνδρα και η εύρυθμη λειτουργία του στο ευρύτερο κοινωνικό γίγνεσθαι βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην αυτοπεποίθηση του, σε αντίθεση με της γυναίκας που έγκειται στην ικανοποίηση της αυταρέσκειας της. Ο άντρας είναι φύσιν ενεργητικός. Όταν πεινούσε, κυνηγούσε και έτρωγε. Όταν καύλωνε, γαμούσε τρύπες. Η δόμηση, όμως, της σημερινής κοινωνίας τον έχει ευνουχίσει ουσιαστικά και ηθικά. Διότι όταν βλέπει το πατσολάκι να φοράει το ντεκολτέ η να σκύβει και το στρινγκ να είναι φάτσα κάρτα, αν πάει και αρπάξει το βύζο ή το κωλαράκι θα τον πούνε ανώμαλο. Όπως όμως η αοριστία της ανδρικής γοητείας δε συνάδει με τη σημειολογική ομορφιά της γυναίκας (η διέγερση προκαλείται διαφορετικά στα δύο φίλα), έτσι δε θα έπρεπε να τίθενται και όμοιοι περιορισμοί σε δυσανάλογες καταστάσεις. Ο άνδρας αν φορέσει ανοιχτό πουκάμισο να φανεί η τρίχα και ο Brad Pitt να είναι, γύφτο θα τον πούνε όχι γόη (και στην τελική αν θέλει η γκόμενα να έρθει να χαϊδέψει τρίχα). Η ανδρική φύση δεν αρκείται στα του οίκου της, είναι κατά κόρον διεκδικητική. Παρασέρνει τα πάντα μες τον τυφώνα της ενεργητικότητάς της και ως τέτοια πρέπει να γίνεται αποδεκτή για να μη περιορίζεται η ανδρική εκφραστικότητα.
Εντέλει στη διαμόρφωση της συναισθηματικότητας του άνδρα φταίει η διαπαιδαγώγηση της μάνας (και αντίστοιχα στις γυναίκες του πατέρα). Διότι, η μάνα εξηγεί στο μικρό γιο της, ότι πρέπει να σέβεται και να αγαπά τις γυναίκες, να τους παρέχει στοργή και προστασία. Ο δε πατέρας, λέει στο κοριτσάκι του, ότι όλοι οι κάφροι θέλουν να το γαμήσουν και να προσέχει μην της γεμίσουν τις τρύπες κρέας, λες και αν μείνουν άδειες θα είναι πιο παραγωγική η μπαζόλα. Ένα τρόπο έχει να γίνει παραγωγική η γυναίκα, γεννώντας, και ανταυτού κρατά τις εισόδους της ερμητικά κλειστές. Νομίζει δε, ενίοτε, ότι κάνει και χατήρι σε κάποιον δυστυχή αν του κάτσει, λες και η ίδια δεν το χαίρεται. Το χαίρεται και μάλιστα και παραπάνω, η γαμωκλειτορίδα έχει τα διπλάσια νεύρα απ’ όσα έχει όλη η πούτσα μαζί.
Εγώ ένα λέω κύριοι, Πούτσα και Ξύλο.
Την επόμενη φορά, λοιπόν, ας καλοσκεφτείς μικρό χόντρο γιδάκι, κατά πόσο το άτομο που έχεις δίπλα σου είναι εντέλει συναισθηματικό. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια λένε, πάψε να γκρινιάζεις και σκέψου. Άνοιξε τα μάτια σου, μη τα βγάζεις μόνο με όποιον βρεις και κρίνε συμπεριφορές. Γιατί οι άντρες τα μαζεύουν μέσα τους… και όταν εκτονωθούν ξέρεις τί προκύπτει ε;
Προκύπτουν οι μπαλάντες που τα βραδια ακούς και κλαις, γιατί είσαι συναισθηματική και δε σε καταλαβαίνουν...
...άντρες των οποίων την ευαισθησία, ποτέ δε θα μπεις καν στη διαδικασία να συλλάβεις, γιατί είσαι πολύ μικρη...
Καλούς αγώνες
-Ανέστης Ρωσσίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου