Γιατρέ μου είμαι καλά;

Ήρθε το τόσο πολυαναμενόμενο σαββατοκύριακο. Ήμουνα μέσα στα νεύρα απο εργασίες και άλλες υποχρεώσεις και να σου σκάει μύτη σπίτι μου ο ψηλός. Και τι μου λέει; "Θέλω να μπω στον όγκο"...όχι όχι αυτό ειναι άλλη ιστορία.

Με βλέπει στο χάλι μου το μάυρο και μου λέει. "Θα σε φτίαξω".

Μετά απο κανα δύωρο καψίματος με φορτώνει στο αμάξι και χτυπάμε κλαμπάκι. Τέτοιες μεθόδους διασκέδασης δεν τις συνηθίζω αλλά ήμουν τόσο σκασμένος που απλά πήγα.

Μπαίνουμε μέσα και αντικρύζουμε τη γνωστή εικόνα την οποία έθεσε τόσο κομψά ο Πέτρος σε προηγούμενη δημοσίευση (βλ. Η Κουλτούρα των Γυναικών Part 2: Τα Cluboμουνα ). Αν και δεν είναι του στυλ μου ο τρόπος του κλαμπ δε μπορώ να πω πως δεν το διασκέδασα. Η μουσική κινήθηκε σε επίπεδα RnB και λίγο trance οπότε βαίνουμε καλώς.

Δέκα κεφάλια παραπέρα μια παρέα όχι και τόσο legit για κλαμπ που απαρτίζεται απο νερντς και δύο μουνιά. Ηλικίες όπως υπολογίζουμε εγώ και ο ψηλός γύρω στα 21.
Το ένα εκ των δύο μουνιών χορεύει κολασμένα προκλητικά, με το περίφανο τουρλωτό του κωλαράκι να αψηφά τη βαρύτητα κοιτώντας ψηλά και να κινείται αμαρτωλά στους ρυθμούς των κομματιών. "Τέτοιες ευκαιρίες δε χάνονται" λέω μέσα μου και προσεγγίζω, για να ανεβεί το επίπεδο της βραδιάς και ίσως να μου προσφερθεί τρόπος να ξεφύγω απο το φόρτο των εργασιών μου...

Πλησιάζω, χορεύω μαζί της και συστηνόμαστε. Άλλο περίμενα λόγω χορευτικών και μαγνητικών ικανοτήτων και άλλο αντικρύζω. Όμορφο χαμόγελο, ακόμα πιο όμορφα σμιλεμένο κορμί αλλά συμπεριφορά ντροπαλής και πολύ μαζεμένης κοπέλας. Μετά απο τέτοιο θέαμα μου ήρθε λίγο στο κεφάλι το "είναι της". Και που είσαι ακόμα...

Μετά απο κάνα δύωρο κουβεντούλας σε απόσταση αναπνοής και ταυτόχρονου χορού σε κομμάτια επιλογής αποχωρούμε απο το κλαμπ. Προτείνω να τη συνοδέψω σπίτι της και απαντά θετικά. Ο ψηλός μου κλείνει το μάτι μπαίνει στο αυτοκίνητο και πάει για after-άδικο με άλλη παρέα. Στο δρόμο λοιπόν ανακαλύπτω και άλλες περίεργες πτυχές του εαυτού της.

Πως το φέρνει η κουβέντα το πάμε σε:

1) Φιλία.
Δε χρειάζομαι φίλους, δηλώνει, δεν έχω κανένα πρόβλημα στη ζωή μου άρα οι φίλοι είναι αχρείαστοι. Νιώθω πως δεν έχω ανάγκη δίπλα μου να ακούν τον πόνο που δεν υπάρχει.

2) Λογοτεχνεία-Κινηματογράφος
Υπέροχα, τρελαίνομαι για βιβλία και ταινίες με όμορφο τέλος. Αλλά δε μπορώ να διαβάσω ούτε και να δω οτιδήποτε άλλο. Πολλά απο τα γνωστότερα βιβλία αφορούν μιζέρια και προβλήματα που μαστίζουν την ανθρωπότητα και ειδικά οι ταινίες, κατι ρεκβιεμ και κάτι τέτοια. (Ωχ ωχ ωχ...κατι μου βρωμάει στην ιστορία). Δε μπορώ να με πιάνει κατάθλιψη. Και τι διαβάζεις κοπέλα μου. Τριβιζά?

3)....(Πείτε μου εσείς...)
Αφού να φανταστείς εγώ πριν έρθω για σπουδές δε πίστευα ποτέ πως θα δω ανθρώπους να παιρνουν ναρκωτικά ή άντρες να πηγαίνουν σε πορνεία ή να κερατώνουν τις γυναίκες τους. Ακόμα και τώρα όμως δε θέλω να δεχτώ τέτοια γεγονότα. Εγώ θέλω ο άντρας μου να μου είναι πιστός, να με αγαπάει, να είναι γυμνασμένος, διαβασμένος, να μου διαβάζει ποίηση πλάι στο τζάκι τα κρύα βράδια του χειμώνα και να είναι ο κιθαρίστας δίπλα απο τη φωτιά στην παραλία τα καλοκαίρια.

Εδώ είχα να κάνω με ένα άτομο που αγνοεί την πραγματικότητα και αποκόπτεται απο αυτήν. Δε σου λεώ οτι και καλά μια ταινία ή ένα βιβλίο προσγειωμένο με δόσεις ρεαλισμού θα σου ανοίξει τα μάτια(ασε που εμένα μου συμβαίνει συχνά), αλλά γενικά είμαι υπέρ του να βλέπεις τα πράγματα όπως είναι. Ο κόσμος που ζούμε δεν είναι και ότι καλύτερο υπάρχει δεκτό. Εσύ όμως και ο κάθε συνιδιτοποιημένος άνθρωπος θα κάνει ότι περνά απο το χέρι του για να γίνει καλύτερος. Αυτή όμως αρνείται να δεχτεί το οτι η ανθρωπότητα έχει αυτόν τον χαρακτήρα που όλοι αντιμετωπίζουμε καθημερινά.
Δηλαδή έχτισε μέσα στο μυαλό της έναν ασφαλή αλλά γυάλινο πύργο που την κρατάει τυφλή απέναντι στα γεγονότα. Εθελοτυφλεί, αγνοεί την πραγματικότητα και έχει απαιτήσεις απο τους γύρω της παρανοικές, μιλώντας όχι αυστηρά, αποφεύγει την τριβή και επαφή με οτιδήποτε δεν της κάνει και ζει σε έναν δικό της αγγελικά πλασμένο κόσμο δίχως μαύρο χρώμα. H άγνοια και μάλιστα η εθελημένη άγνοια για την πραγματικότητα εμένα γιατί μου θυμίζει ύποπτα κάτι κοντά σε ψυχασθένια;

Τι λες ρε?
Είσαι σοβαρή?
Δε χρειάζεσαι γκόμενο που κανει αυτό και το άλλο και το άλλο.
Γιατρό χρειάζεσαι κοπελιά.

Δεν ξέρω για εσάς. Εμένα ξενέρωσαν μέχρι και τα νύχια των ποδιών μου. Μέχρι και πιτιρίδα εμφάνησα. Δε μπορώ να το παίξω "ο πρίγκηπας του παραμυθιού" της κάθε παρθένας που ονειροπολεί. Πόσο μάλλον να υιοθετήσω ρόλο αγγέλου με πανοπλία και πράσινο άλογο. Δε μπορώ να της πω ψέμματα για γεμίσω το βράδυ μου με πούτσο και καλοπέραση και μετά να την πετάξω σα σκυλί. Θα την αφήσω για κάποιον άλλον που θα παίξει το ρόλο του ερωτευμένου καλύτερα απο εμένα και θα την απογοητεύσει τόσο πολύ που ίσως...ίσως και αρχίσει να βλέπει πιο καθαρά τη σαπίλα που μας περιτριγυρίζει. Μπορεί και αύτο να της χρειάζεται...ποιός ξέρει;
Εγώ δεν παίρνω την ευθύνη πάνω μου.

Νέστορας Κεφαλάς.