Η Κουλτούρα των Γυναικών Part 2: Τα Cluboμουνα

Σαββατόβραδο και πάλι. Το clubομουνο κάνει κυριολεκτικά δυόμισι ώρες να ετοιμαστεί, βάζει ένα kitch στριγκάκι για τα τυχερά, ισιώνει το μαλλί, φοράει eyeliner και lip gloss με γεύση φραουλίτσα (ελαφρώς φωσφόριζε), ψηλό τακούνι να μην μπορεί να περπατήσει και ξαμολιέται στα cluboελληνάδικα.. Τα μαγαζιά γεμίζουν με κορμιά στη σειρά, όπως τα ψυγεία των κρεοπωλείων κρεμασμένα αρνιά τη Μεγάλη Εβδομάς, που πίνουνε το ποτό τους με καλαμάκι και χαζογελάνε απελπισμένα.. Είσαστε δυο, είσαστε τρεις, είσαστε χίλιες δεκατρείς... Στην καταναλωτική κοινωνία τα πρότυπα παράγονται προς ιδίαν κατανάλωσιν, οι κοπέλες στην σειρά, οι σφίχτες με τα κολλητά στην απέναντι, σφηνάκια πηγαινοέρχονται, ματιές θανατηφόρες, έξω φτιαγμένα αμάξια μαρσάρουν τα χίλια άλογά τους. "Πόσο γκόμενα παίζει να 'μαι, ντάξει. Αυτός που με ξεμπουριάζει έχει σκάσει και 3 χιλιάρικα για ηχεία".

Στο σημείο αυτό πρέπει να κάνω μια εννοιολογική διευκρίνιση. Τα cluboμουνα, τα tredoμουνα καθώς και τα καγκουρόμουνα (αυτά τα μουνιά που τα γαμάνε κάγκουρες) έχουνε ένα βασικό σημείο αναφοράς. Είναι γέννημα θρέμα της νεοελληνικής κουλτούρας του φαίνεσθαι και όχι του είναι, του μωραδερφισμού, του δεβαριεσισμού, του ξυσταρχιδισμού, του ετεροπροσδιορισμού, του fast food, εν τέλει αυτό που τόσο όμορφα περιγράφεται στην λέξη "ΠΑΣΟΚισμός" (ως Ιδεολογία, ως πράξη ζωής δηλαδή, όχι ως εξαργυρωμένος ψήφος στις κάλπες). Στο άρθρο αυτό θεωρώ ως umbrella term τον όρο cluboμουνα. Μέσα από αυτόν γεννιούνται τα tredoμουνα, ως και καλά μια πιο avant garde metropolitan έκδοση, κάτι μουνιά που πηγαίνουνε στα "reworks" και στο "monroe" και θεωρούν τους εαυτούς τους fashionable elit.. Τα καγκουρόμουνα από την άλλη είναι η επαρχιώτικη έκδοση των clubομουνων..Αποτελούνε μια κατάπτωση χαρακτηριστική του νεοελληνικού επαρχιωτισμού όπου τα κιμπαριλίκια στα κωλομπαρομπουζουκτσίδικα δίνανε και παίρνανε από τους πατσοκοιλιάδες πατέρες τους που σκάγανε 5000αρα σαν πετσετάκια σαν ακούγανε το "Μάγκας θα πει κιμπάρης"..

Πολλοί θα με κατηγορήσουν πως χάριν μιας κανονικοποίησης, της προσπάθειας να δημιουργήσω έναν Κανόνα με εναλλακτικά μουνιά, cluboμουνα, κλπ. προσφεύγω σε γενικεύσεις και παίρνω ως δεδομένη την ομοιογένεια συνόλων ουδόλως ομοιογενών. Οι Μετα-Στρουκτουραλιστές θα επισημάνουν τον ρόλο του Υποκειμένου και την δημιουργία Υβριδικών ταυτοτήτων που καταφέρνουνε και σπάνε τα σύνολα στα οποία αναφέρομαι, και ως εκ τούτου, με διαψεύδουνε. Θα μου ασκήσουν την ίδια κριτική που άσκησαν στον Marx και στους ακολούθους του στον τομέα των Πολιτισμικών Σπουδών (Raymond Williams, Gramsci κλπ)...Αφήνω τους Κριτικούς στην απάθειά τους και προχωρώ στον δρόμο που άνοιξε το Μανιφέστο για την Επανάσταση..

Αυτό που καθιστά τα clubmομουνα μια ξεχωριστή κατηγορία που περιλαμβάνει όμως τα tredoμουνα και τα καγκουρόμουνα, είναι όπως προείπα η Ιδεολογία τους, καθώς και οι στόχοι τους. Τα μουνιά αυτής της τάξεως, συνήθως μπαζόλες, σπανίως πατσόλες, συχνά δε σαύρες και άλλα ερπετά, έχουνε κοουτσαριστεί από μάνες που θέλησαν συνειδητά να τις κάνουν άχρηστα στην κοινωνία μέλη τα οποία κοιτάνε μονάχα τον κώλο τους, δεν έχουνε γούστο, επίπεδο (γιατί μόρφωση μπορεί να έχουν) και προσωπικότητα. Γιατί όλα αυτά για να αποκτηθούν χρειάζεται μόχθο αφενός, και αφετέρου δημιουργούνε τριβές με τον μέλλοντα σύζυγό τους. Έτσι εκπαιδεύονται από το σπίτι πως να φτάσουνε συνάμενες κουνάμενες να φάνε πούτσο από κάποιον που τις έχει μπανίσει και η υπόθεση τελειώνει εκεί. Όλες οι σχέσεις της πρώτης νιότης είναι απλά πρόβες για τον επικείμενο γάμο. Τα cluboμουνα ετεροπροσδιορίζονται με βάση την ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΑ του γκόμενού τους, το πόσο αυτός "πιάνει" σε μια κοινωνία που αντιμετωπίζει το αντρικό σώμα με μια χρηματιστηριακή λογική αγοράς και ζήτησης. Από την άλλη δεν έχουνε τίποτα να συζητήσουνε με αυτόν, απλά κάθονται δίπλα του σαν Καρυάτιδες, η κύρια ασχολία της ζωής τους είναι τα ψώνια, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, και ο απώτερος σκοπός όλων τους ένας γάμος που θα τις επιβεβαιώσει. Λάμπουνε στο γεμάτο από πατσόλες σκοτάδι σαν διάττοντες αστέρες, συνήθως μετά τα τριάντα και τον γάμο αφήνονται και αρχίζουνε και οι ίδιες να πατσολιάζουν. Στα σαράντα τους είναι ένα μάτσο σάπιο κρέας, χωρίς λόγο ύπαρξης, σπερματικά δοχεία για τους σαπιοκοιλιάδες άντρες τους, που ίσως κερατώνουν με άλλους πατσοκοιλιάδες που προσπαθούν να ξεφύγουν από την λαίλαπα της δικής τους homegrown σκατοκατάστασης.

Τα clubομουνα όμως είναι ιδανικά για ξεπέτες αφού πρώτα καλλιεργήσεις ένα ειδύλλιο διαφορετικότητας, αφού τους πουλήσεις λίγο κρασί λίγο έρωτα και παπαριές (λες και εσένα θα ερωτευτώ ζώο, σαν να μην έχω ξαναγαμήσει ωραία γκόμενα στη ζωή μου..) και αφού τις ρίξεις έναν βαρβάτο ανδρικό πούτσο τις στείλεις για να συμμορφωθούν. Η αλήθεια είναι όμως ότι θα βρουν να βγάλουν το άχτι τους σε κάποιον μουνόδουλο -ακη (Γιωργάκη, Δημητράκη κλπ), και σε κάποιον τέτοιο καρμίρη θα φορτωθούν, που μπορεί να είναι και φραγκάτος.. Γιατί η καημενιά δεν είναι οικονομική κατάσταση αλλά τρόπος ύπαρξης. Μπορείς να είσαι άρχοντας με Vespa και καημένος με Porche...

Όλες οι γυναίκες έχουνε την cluboμουνιά στο αίμα τους, είναι κομμάτι της νεοελληνικής πασοκοανατροφής τους. Ακόμα και τα εναλλακτικά μουνιά που προσπαθούν να ξεφύγουνε από την clubομουνίαση, άλλο αν την υιοθετούνε από διαφορετική οπτική, την έχουνε ως σημείο αναφοράς, την αναγνωρίζουνε ως κομμάτι της ύπαρξης τους.

Θα ήθελα να κλείσω λέγοντας πως τα χρήματα που έχουνε σπαταληθεί είτε για τα clubομουνα από διάφορους -λιάρηδες (Μουνο-) είτε από τα cluboμουνα για να βρουνε τον -λιάρη τους, είτε καμιά φορά και τον σωστό βαρβάτο γαμιά τους, έχει υπολογιστεί ότι φτάνουνε να εξοφλήσουνε το χρέος της Ελλάδας μα και της Ιταλίας... Αν η Επανάσταση είχε γίνει νωρίτερα, ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΦΑΛΙΡΙΣΕΙ.

Θα στείλω λοιπόν τον ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ μου Χαιρετισμό:

Η Ανδρική Επανάσταση θα σώσει την Ευρώπη...Ζήτω η ΟΝΕ, ζήτω το Ευρώ!

Πέτρος Διαμαντόπουλος